Ποίηση Κώστα Καργάκη…
Στάχτη και σιωπή, μα και σπίθες απ’ τις λέξεις που ξέρουν να σπαθίζουν το σκοτάδι της λήθης. Έτσι αρχινά κανείς να ξετυλίγει το νήμα της ποίησης του Κώστα Καργάκη, στο βιβλίο του «ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ – Ο 15σύλλαβος των αρμάτων». Κάθε του στίχος: πνοή αγέρα σ’ αποκαΐδια, φλόγα σε ερείπια, μνήμη ζώσα που δεν λησμονεί.
Η ποίηση εδώ δεν είναι απλώς τέχνη· είναι χρέος, τάμα, ξόδι στους ανώνυμους και επώνυμους ήρωες. Είναι κραυγή που διαρρηγνύει τα πέπλα της σιωπής των χρόνων. Ο ποιητής επιστρέφει στο «πρόσωπο» της Κατοχής όχι μόνο με διάθεση ιστορικής καταγραφής, μα με την ιερότητα εκείνου που μεταφέρει την ψυχή του λαού, όπως τη βίωσε, όπως τη διαιωνίζει η συλλογική συνείδηση.
Ο δεκαπεντασύλλαβος στίχος –βαρύτιμος και πατρογονικός– γίνεται το άρμα του λόγου του. Σαν να τον άκουσε απ’ τα χείλη των παππούδων στις ερημιές, στα μετερίζια, στα κρυφά σχολειά της ψυχής. Έτσι ξετυλίγει τις εικόνες: τις μαυροφορεμένες μάνες. μα και τις φλόγες της Αντίστασης, το αντρειωμένο ύψος εκείνων που έπεσαν με το όνομα της Λευτεριάς στα χείλη.
Ο Κώστας Καργάκης δεν ωραιοποιεί μα ούτε και βυθίζεται στη μεμψιμοιρία. Σμιλεύει με τις λέξεις του το ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ όχι σαν προσωπείο, μα σαν καθρέφτη της Ιστορίας. Και το κάνει με τρόπο που κόβει την ανάσα!Με μία ποίηση αιχμηρή σαν ξίφος, και συνάμα τρυφερή σαν δάκρυ στο βλέμμα της Παναγιάς. Κάθε λέξη του, και μια ιστορική αλήθεια. Κάθε στίχος του, κι ένα καρφί στην καρδιά του αναγνώστη.
Η Λευτεριά, σε τούτο το έργο, δεν είναι λέξη βουβή ή ξεθωριασμένη από κατάχρηση,είναι ζωντανό αίτημα, είναι στόχος, είναι πόνος και λύτρωση μαζί. Ο ποιητής την ξεχωρίζει, την στολίζει με της μνήμης τα χρώματα, την ενσαρκώνει στις μορφές των παλικαριών που γίνηκαν άγιοι χωρίς στέφανο. Γιατί, όπως ο ίδιος υπαινίσσεται, ο στίχος δεν έχει αξία αν δεν μπορεί να σηκώσει στους ώμους του το βάρος της Αλήθειας.
Στην εποχή μας, που η λέξη συχνά εξευτελίζεται ή εξανεμίζεται σε θορύβους, ο Κώστας Καργάκης μάς υπενθυμίζει τη δύναμη του ποιητικού λόγου να αφυπνίζει, να τιμά, να μνημονεύει. Κι ίσως αυτή να ’ναι η ύψιστη προσφορά του βιβλίου: μας καλεί σε ενθύμηση και ευθύνη. Γιατί όποιος θυμάται, δεν υποτάσσεται. Κι όποιος σέβεται το αίμα των γενναίων, αγρυπνά για τη Λευτεριά.
Το «ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ» δεν είναι απλώς μια ποιητική συλλογή. Είναι ένα μνημόσυνο με λόγια, ένα καντήλι άσβεστο στην αυλή της Ιστορίας. Κι ο Κώστας Καργάκης, ένας ποιητής που δεν φοβήθηκε να πονέσει για να πει την αλήθεια. Μια αλήθεια που λάμπει στον 15σύλλαβο των αρμάτων.
[…] Στέκει δεξά ο γούμενος, ζερβά καπεταναίοι,
στα μάθια παίζει η φωθιά, μα στην καρδιά τούς καίει.
Κει στου Πευκιά τ’ ακρόδασο, στου Σκούρακα το βράχο
γονάτισεν η κλεφτουριά μπροστά στην Υπερμάχο.
Σιμώσαν κι εμετάλαβαν της λευτεριάς το γέμα,
«τούτο εστί το σώμα μου, τούτο εστί το αίμα».
[Απόσπασμα από το βιβλίο: ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ 15σύλλαβος των αρμάτων 3. Η μεταλάβωση.].
Εύα Καπελλάκη Κοντού [Εκπαιδευτικός, αρθρογράφος & ραδιοφωνική παραγωγός]
