Πίσω από τα θηριώδη ελληνικά πλεονάσματα (του κράτους) κρύβονται δύο φράσεις κλειδιά οι οποίες αλληλοσυμπληρώνονται, κατακλέβοντας όμως τους πολίτες: «Πληθωρισμός» και «διεύρυνση της φορολογικής βάσης».
Για μεν τον πληθωρισμό το «μπαλάκι» πετάγεται στο εξωτερικό και στους διεθνείς παράγοντες, η δε «φορολογική βάση» παρουσιάζεται σαν εξυγίανση και πάταξη της φοροδιαφυγής.
Είναι όμως έτσι;
Γιατί στην ουσία, με αυτόν τον τρόπο, μειώνονται τα (πραγματικά) επιδόματα για τα παιδιά, τροφοδοτείται η στεγαστική κρίση και πληρώνονται περισσότεροι φόροι από μισθωτούς και συνταξιούχους…
Κατ αρχήν:
- Οι διεθνείς παράγοντες εξέλειπαν (τιμή φυσικού αερίου μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και την αναταραχή στις εφοδιαστικές αλυσίδες μετά την πανδημία). Απόδειξη, ο χαμηλός πληθωρισμός στις άλλες χώρες (Ευρωπαϊκή Ένωση) εν αντιθέσει με την Ελλάδα όπου συνεχίζεται η κούρσα ακρίβειας με ταχύτατους ρυθμούς (3% με πρωταθλητές τα ενοίκια, την ενέργεια και μονίμως τα τρόφιμα).
- Η φοροδιαφυγή έχει περιοριστεί κατά τι, αλλά αυτό προέκυψε σαν αποτέλεσμα της μετακινήσεις των καταναλωτών στις μεγάλες αλυσίδες (σούπερ μάρκετ) μέσα στην υγειονομική κρίση και τις ηλεκτρονικές αγορές. Ωστόσο οι κραυγαλέες φοροαπαλλαγές παραμένουν σε ορισμένες κατηγορίες εχόντων (5% φόρο μερισμάτων, έως 4,8 εκ. ευρώ αφορολόγητη κληρονομιά) και κατεχόντων (καμία διαφοροποίηση –εφαρμογή προοδευτικής κλίμακας- στην ΕΝΦΙΑ ανάλογα με τον όγκο οικοδόμων που κατέχει ο φορολογούμενος).
Κατά συνέπεια:
α. Με την ακρίβεια το δημόσιο έχει περισσότερα έσοδα από έμμεσους/άδικους φόρους καθώς ο ΦΠΑ επιβάλλεται λόγω ακρίβειας επί μεγαλύτερης (ονομαστικής) αξίας αγαθών.
β. Με τον πληθωρισμό αυξάνουν οι ονομαστικές αποδοχές αλλά, καθώς δεν τιμαριθμοποιείται η φορολογική κλίμακα, απλά αυξάνονται τα κρατικά έσοδα στερώντας πραγματικά διαθέσιμο εισόδημα από τους πολίτες.
Παράδειγμα
Για παράδειγμα, η αύξηση των 50 ευρώ του περασμένου Απρίλιου (2025) στους βασικούς μισθούς του ιδιωτικού τομέα, εν τέλει, αύξησε τις έμμεσες επιβαρύνσεις (μη μισθολογικό κόστος) και αφαίρεσε το αναγκαίο, για μια αξιοπρεπή επιβίωση, εισόδημα. Τα 50 ευρώ της ονομαστικής αναπροσαρμογής σήμαναν επιβάρυνση 61 ευρώ το μήνα στις επιχειρήσεις και απέδωσαν μόλις… 31 ευρώ καθαρά στους μισθωτούς!
γ. Με την αναφερόμενη υπερφορολόγηση και την αφαίρεση έως 12 δισ. ευρώ από την αγορά (εκτιμούμενο φετινό πλεόνασμα, έναντι στόχου για πλεόνασμα έως 5 δισ. ευρώ και πλεόνασμα 11,4 δισ. το 2024), η οικονομία στερείται πόρους 7 δισ. ευρώ κάθε χρόνο. Άρα χάνουμε τους πόρους για υψηλότερη ανάπτυξη, έχουμε μικρότερη/αρνητική αποταμιεύση, άρα λιγότερες επενδυτικές ευκαιρίες.
Εάν δε συνυπολογιστεί ότι άνω των 15 δισ. ευρώ είναι το έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών (συνυπολογίζοντας δηλαδή και το τουριστικό συνάλλαγμα), τότε γίνεται αντιληπτό γιατί η κυβέρνηση διατηρεί την λεγόμενη «χρυσή visa». Είναι ένας τρόπος να προσελκύσει «άμεσες-ξένες επενδύσεις» και να ισορροπείται κάπως το ισοζύγιο.
Η μη αναδιάρθρωση της ελληνικής παραγωγής και το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας επιχειρείται να αντισταθμιστεί, πολλές φορές, με «μαύρα» κεφάλαια τα οποία, πρόσθετα, κατευθύνονται σε μη παραγωγικές επενδύσεις. Γιατί τα ακίνητα δεν λειτουργούν πολλαπλασιαστικά στην οικονομία, ενώ στρεβλώνουν την οικοδομή και, εν τέλει, επιδεινώνουν την στεγαστική κρίση.
Τα παραπάνω για τους πολίτες σημαίνουν:
1. Μικρότερο, κάθε χρονιά, διαθέσιμο εισόδημα από τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας.
2. Η… διεύρυνση της φορολογικής βάσης γίνεται σε βάρος των πιο χαμηλών εισοδηματικών κατηγοριών! Για ετήσια εισοδήματα μέχρι τις 10.000 ευρώ δεν υπήρξε (εξαγγελίες στη ΔΕΘ) καμία αναπροσαρμογή στην φορολογική κλίμακα (αφορολόγητο κ.λπ). Άρα οι όποιες, εξισορροπητικές του πληθωρισμού, αυξήσεις οδηγούν σε μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση…
3. Κατώτερες του πληθωρισμού αυξήσεις στους συνταξιούχους. (Το 2025 η αύξηση αναμένεται στο 2,35% σύμφωνα με τον κ. Πιερρακάκη, με επίσημο πληθωρισμό 3%, αν και το συνολικά κονδύλι για συντάξεις θα αυξηθεί μόλις κατά 467 εκ. ευρώ κάτι που συνεπάγεται συνολική αναπροσαρμογή 1,4% επί του συνολικού κονδυλίου των 33 δισ. ευρώ για συντάξεις).
4. Ένταση της δημογραφικής κρίσης καθώς δεν αναπροσαρμόστηκαν ούτε τα επιδόματα παιδιών (αιτήσεως Α21) ούτε τα εισοδήματα των δικαιούχων οικογενειών. Με αποτέλεσμα, μια μικρή εισοδηματική αναπροσαρμογή να στερεί το επίδομα από τους γονείς…
Παράδειγμα 2
Ζευγάρι με δύο (ανήλικα) τέκνα και μηνιαίες απολαβές κάτω του βασικού μισθού (ένας βασικός με 880 ευρώ μεικτά το μήνα και μερική απασχόληση/6ωρο για τον έτερο σύζυγο), διαμορφώνει ετήσιο εισόδημα 19.900 ευρώ. Με βάση τις κλίμακες του ΟΠΕΚΑ (που δίνει τα επιδόματα), η εν λόγω οικογένεια εντάσσεται στη δεύτερη κατηγορία και έπαιρνε το 2024 κάθε μήνα 140 ευρώ επίδομα παιδιών.
Με την μισθολογική αναπροσαρμογή του περασμένου Απριλίου (2025) το οικογενειακό εισόδημα της συγκεκριμένης οικογένειας ξεπερνά τα 20.000 ευρώ, άρα ξεφεύγει της δεύτερης εισοδηματικής κατηγορίας του ΟΠΕΚΑ και πλέον θα λαμβάνει μόλις 84 ευρύ το μήνα!
Άρα, από την καθαρή αύξηση των 55 ευρώ του περασμένου Απριλίου (31 στον βασικό μισθό του ενός συζύγου/8ωρου και 24 στην μερική απασχόληση), το ζευγάρι έχασε 56 ευρώ από τα επιδόματα παιδιών!
Πηγή: ieidiseis.gr
