Μπορεί να ταξίδεψε το κορμί στα πέρατα του κόσμου. Μα η ψυχή δεν ξεριζώθηκε ποτέ. Εκεί, στην άκρη της γης, κάτω απ’ τον ουρανό της Αυστραλίας, ανθίζουν ακόμη οι μνήμες της πατρίδας. Εκεί χτυπά η καρδιά της Ρωμιοσύνης.
Οι απόδημοι Έλληνες, τα παιδιά της μάνας-πατρίδας που κουβάλησαν στους ώμους τους το φως του τόπου μας, κράτησαν ψηλά το λάβαρο του πολιτισμού, της γλώσσας, της πίστης. Δούλεψαν, μόχθησαν, ρίζωσαν αλλού, δίχως ποτέ να ξεχάσουν το “πούθε κρατά η σκούφια τους”.
Σήμερα, το «Ράδιο Γέφυρα» του Σίδνεϊ ανοίγει έναν νέο κύκλο. Μια γέφυρα ήχου και συγκίνησης, που ενώνει τη μακρινή ξενιτιά με τα χώματα τα ιερά της μητέρας Ελλάδας. Μια φωνή που φτάνει ως τα βουνά της Κρήτης, ως τις αυλές που μυρίζουν βασιλικό και γιασεμί.
Εκπομπές ψυχής, λόγια καρδιάς, εικόνες από τη γειτονιά, τη γιορτή, το τραγούδι, το πανηγύρι. Γιατί όσες θάλασσες κι αν μας χωρίζουν, το νήμα δεν κόπηκε ποτέ. Κι η επιθυμία για την επιστροφή, άλλοτε σωματική και άλλοτε νοερή παραμένει ζωντανή, ιερή, παλλόμενη.
Αφιερωμένο στους φρουρούς της ελληνικής ψυχής στα πέρατα του κόσμου.
Γιατί ο Έλληνας, όπου κι αν βρεθεί, κουβαλάει πατρίδα.
Το «Νόστιμον ἦμαρ» των ομογενών — ο μεγάλος γυρισμός!
Ξεψύχησε η λέξη στο χείλος, κι έγινε δάκρυ.
Νόστος! Μια κραυγή σμιλεμένη με ήλιο, αλμύρα κι ανείπωτο πόθο.
«Ομογενής» λέξη βαριά, σαν φυλακτό από μάνα πατρίδα.
Μακριά στα πέρατα, εκεί που ο ήλιος κοιμάται σε ξένα λιμάνια, η καρδιά δε λησμονεί. Χτυπάει πάντα στη γλώσσα που τραγούδησε η γιαγιά, στο μαντίλι με το δεντρολίβανο, στο “σώπασε” πριν την ευχή.
Ξέφρενο τούτο το πάθος του γυρισμού! Μεθυσμένο απ’ αγιοκλήματα, από λαχτάρα και χώμα βρεγμένο με ιδρώτα προγόνων.
Η ψυχή του ξενιτεμένου είναι κάλεσμα· σάλπισμα σε πανηγύρι επιστροφής.
“Να γυρίσω!”ψιθυρίζει — όχι για να βρει το σπίτι που ‘χε, μα για να ξαναγεννήσει την πατρίδα μέσα του. Να ριζώσει πάλι στη στροφή του χωριού, στο εκκλησάκι, στη γειτονιά με τις φωνές των παιδιών.
«Ομογενής»: αυτός που έχει δύο καρδιές. Μία που ζει, κι άλλη που χτυπά αλλού.
Και το νόστιμον ἦμαρ; Δεν είναι ημερομηνία,είναι τρόπος ζωής.
Είναι η μέρα που οι ρίζες δε φωνάζουν πια, γιατί τις άκουσες,γιατί τις πότισες,γιατί γύρισες. Έστω και με την προσευχή. Έστω και με την ανάμνηση. Έστω και με το ποίημα!
Ο Σκοπός αυτού του εγχειρήματος από καρδιάς είναι να γεφυρώσουμε τις αποστάσεις μέσα από το «Ράδιο Γέφυρα» του εκλεκτού μας ευπατρίδη ομογενή κ. Οδυσσέα Πλατύρραχου με όλους όσοι αισθάνονται Έλληνες και να τους δώσουμε την φωνή της πατρίδας ως λαξευτές τούτου του τόπου, ως μουσικές περιδιαβάσεις της μαντινάδας, του ριζίτικου της λύρας και του λαούτου αλλά και να περιδιαβούμε νοερά μέσα από τα ιστορικά μονοπάτια της φυλής μας και του λαού μας, τις ρίζες μας με την Κρητική γλώσσα με την ελληνική γλώσσα, μέσα από την λογοτεχνία και την ποίηση!
Την Πέμπτη 24 Απριλίου 2025 έγινε η αρχή!
Καλά μας ταξίδια κάθε Πέμπτη στις 11π. μ. διαδικτυακά και 6μμ για την Αυστραλία, στην ροή του Σύμπαντος – Οικουμένης!
Αντάμωση στην αυλή του αρχοντικού μας στον Σίβα Φαιστού, οι κκ Πλατύρραχος – και ο κ. Καργάκης και η αγαπημένη ηθοποιός Ρίκα Διαλυνά
Εύα Καπελλάκη Κοντού [Εκπαιδευτικός, αρθρογράφος & ραδιοφωνική παραγωγός]
