Μαρία Σάκκαρη: Θα έρθει και η στιγμή της υπέρβασης! | Blog – Δημήτρης Οικονόμου

Ο Δημήτρης Οικονόμου γράφει για τα όσα κρατάει η Μαρία Σάκκαρη από την εβδομάδα στην Ουάσινγκτον, παρά την ήττα από την Έμα Ραντουκάνου στον προημιτελικό.

Ο προημιτελικός στην Ουάσινγκτον ίσως ήταν και το σπουδαιότερο παιχνίδι, μέχρι το επόμενο, στη χρονιά της Μαρίας Σάκκαρη. Όμως, όπως συνέβη και στον ημιτελικό του US Open το 2021, η Έμα Ραντουκάνου ήταν αυτήν που έφυγε με τη νίκη στις αποσκευές και το εισιτήριο για τον ημιτελικό. Η Μαρία Σάκκαρη έπαιξε σίγουρα, καλύτερα από όλες τις άλλες φορές που αντιμετώπισε τη Βρετανίδα.

Το αποτέλεσμα στο φινάλε ήταν το ίδιο. Ήττα με καθαρό σκορ 2-0, παρότι το 2-5 στο δεύτερο σετ, έδινε ελπίδα για κάτι καλύτερο. Το μόνο που έμεινε τελικά ήταν αυτό το «αν». Τι θα γινόταν αν η Μαρία Σάκκαρη έκλεινε αυτό το δεύτερο σετ και οδηγούσε το παιχνίδι στο decider. Χωρίς ωστόσο αυτό να αλλάζει επ’ ουδενί την αποτίμηση της συνολικής παρουσίας της Ελληνίδας στην Ουάσινγκτον.

Το ταξίδι της Μαρίας Σάκκαρη τη φετινή σεζόν είναι πολύ δύσκολο και απαιτητικό. Από το ξεκίνημα αναφέραμε πως χρειάζεται πίστη, υπομονή και λίγη τύχη. Το πρώτο σκέλος αρχίζει και έρχεται σταδιακά. Δεν υπάρχει διαφορετική διαδρομή, πέραν από μερικές νίκες που μπορούν να φουσκώσουν τα πανιά της αυτοπεποίθησης.

Η βελτίωση ήταν φανερή, προτού καν ξεκινήσει το Wimbledon, ακόμα και αν τα αποτελέσματα δε συμβάδιζαν, αφού το ranking, απότοκο του τραυματισμού και της αναζήτησης ρυθμού στο πρώτο μισό της σεζόν, έφερνε κληρώσεις που απαιτούσαν υπερβάσεις. Στην Ουάσινγκτον ήρθε μια τέτοια, ταιριαστή με την εικόνα και το τένις που έπαιξε η Μαρία Σάκκαρη.

Η γλώσσα του σώματος της Μαρίας Σάκκαρη

Το παιχνίδι του 1ου γύρου απέναντι στην Κέιτι Μπούλτερ έκλεισε με χαμόγελα. Φωνάζοντας ενδόμυχα «είμαι εδώ». Απολαμβάνοντας ξανά το τένις της, μακριά από το στρες, την πίεση και τον αυτοσκοπό της επιστροφής που βάραινε τους ώμους στο πρώτο μισό της χρονιάς. Μία πρώτη σημαντική νίκη, για μια τενίστρια που υπέμεινε πολλά στη σεζόν, έπεσε στο Νο90 του κόσμου και έψαχνε τρόπους να ανακτήσει την αυτοκυριαρχία της. Έπειτα ήρθε η υπέρβαση απέναντι στην Έμα Ναβάρο.

Η Αμερικανίδα, όχι, δεν είναι ανίκητη, αλλά στην Σάκκαρη είχαν λείψει πολύ οι νίκες απέναντι στο Top 20. Μία τέτοια μετρούσε τις τελευταίες 52 εβδομάδες, αυτήν κόντρα στην Τζασμίν Παολίνι στη Μαδρίτη. Οπότε, ναι, σε αυτό το σημείο που βρίσκεται η 30χρονη πλέον Μαρία Σάκκαρη, μία επικράτηση κόντρα στην Έμα Ναβάρο αποτελεί και υπέρβαση.

Όχι γιατί δεν μπορεί να σταθεί ως ίση προς ίση κόντρα σε τενίστριες του βεληνεκούς της, αλλά γιατί έψαχνε τρόπο να ξεκλειδώσει τα δικά της «πιστεύω» στο παιχνίδι της, στεκόμενη απέναντι στις κορυφαίες του κόσμου. Το έκανε με τρόπο πειστικό, σε δύο σετ, κρατώντας το σερβίς της ανέπαφο και κλείνοντας με έναν εμφατικό winner. «Είμαι εδώ».

Η Ραντουκάνου είναι μια άλλη πίστα

Ραντουκάνου και Σάκκαρη έψαχναν τον πρώτο τους ημιτελικό στη σεζόν. Η Ελληνίδα πολύ θα ήθελε να δει το μακρινό 2021, να ξεκινάει ο μεταξύ τους ημιτελικός με ένα δικό της break. Ακόμα και έτσι, όπως συνέβη στην Ουάσινγκτον, η έκβαση ήταν η ίδια. Δεν ήταν τυχαίο το 6-0 στα μεταξύ τους σετ, το οποίο μετατράπηκε σε 8-0 μετά τη «μάχη» τους στην Ουάσινγκτον.

Η ικανότητα της Ραντουκάνου να βρίσκει γωνίες και γραμμές ούσα σε θέση άμυνας, αποδιοργανώνει το παιχνίδι της Σάκκαρη από τη βασική γραμμή. Παρόλα αυτά, η Ελληνίδα κατέθεσε στο παρκέ τα κομμάτια της αυτοπεποίθησης που κατέκτησε από τη διαδρομή της στην Ουάσινγκτον. Προσπάθησε να μπει μέσα στο κορτ για να επιστρέψει τα δεύτερα σερβίς της αντιπάλου της, δείγμα της πίστης της στο πλάνο, αλλά προδόθηκε από το δικό της 53% στα περασμένα πρώτα.

Και τα διπλά της λάθη, στα οποία λίγο έως πολύ σε ωθεί η Ραντουκάνου. Η «αναρχία» που επικρατεί στο παιχνίδι της και το κυνήγι των μεγάλων επιστροφών, οδηγεί στο ρίσκο. Η Σάκκαρη έφτασε με κόπο στο 2-5, αλλά δεν μπόρεσε να βάλει τον εαυτό της στο ταμπλό, όταν κλήθηκε να σερβίρει για την ισοφάριση. Η εβδομάδα της Ραντουκάνου αρχίζει και θυμίζει πολύ εκείνον τον Σεπτέμβριο του 2021 και το παιχνίδι της, φανερά, φτάνει τη Σάκκαρη στα όρια. Άδικο; Όχι. Ο προημιτελικός και μαζί η ευκαιρία για κάτι καλύτερο χάθηκε μπροστά στο τείχος της Βρετανίδας.

Χωρίς όμως να σβήνεται όλη αυτή η εικόνα που φέρνει και άνοδο 18 θέσεων στο ranking. Πολλές φορές υπάρχει αυτή η παρανόηση, από ανθρώπους που ασχολούνται επιδερμικά με το τένις και το πρώτο πράγμα που κοιτάζουν, είναι η θέση στην παγκόσμια κατάταξη. Όχι πως δε σημαίνει τίποτα, αλλά δεν παύει να είναι ένα σύστημα 52 εβδομάδων.

Η Μαρία Σάκκαρη έζησε τη δική της πτώση. Σαφώς με «κρότο», αφού ο τραυματισμός της, την έθεσε εκτός για το περσινό τελευταίο τρίτο της σεζόν. Και δεν της επέτρεψε να υπερασπιστεί όσους πόντους μάζεψε στο πρώτο κομμάτι της. Δεν είναι μόνο οι νίκες στην Ουάσινγκτον, αλλά η εικόνα της που δείχνει ότι μπορεί να γυρίσει σταδιακά στο πρότερο επίπεδό της.

Με τον Τομ Χιλ ξανά στο πλευρό της, και χωρίς να κουβαλά το άγχος της υπεράσπισης βαθμών στο ranking, έχει όλα τα φόντα να επανακάμψει αρχικά σε αυτό το επίπεδο. Να επιστρέψει βήμα βήμα, φτιάχνοντας τις κληρώσεις της για το μέλλον και να ψάξει μετά τις μεγαλύτερες υπερβάσεις, όπως τέτοια θα ήταν μια νίκη κόντρα στη Ραντουκάνου τη δεδομένη χρονική στιγμή. Ακόμα και τώρα, που σβήνουν σιγά σιγά οι μέρες του Ιουλίου, η σεζόν έχει πολύ δρόμο και η προετοιμασία στις ΗΠΑ θα παίξει κομβικό ρόλο για το πώς θα μπει η Σάκκαρη στο US Open.

ΥΓ: Η συνεργασία του Στέφανου Τσιτσιπά με τον Γκόραν Ιβανίσεβιτς μετατράπηκε τελικά σε σίριαλ. Ευθύνες έχουν αμφότερες οι πλευρές, παρότι οι βαρύγδουπες δηλώσεις μαγνητίζουν το αγαπημένο σπορ της ανθρωποφαγίας.