Κρήτη: Αγωνία στον πρωτογενή τομέα – Οι επιδοτήσεις «έρχονται», αλλά όχι για όλους

της Εύας Νιργιανάκη…

Η Κρήτη βιώνει μια από τις πιο δύσκολες περιόδους των τελευταίων ετών στον πρωτογενή τομέα. Σφοδρές και πολυδιάστατες οι αντιδράσεις αγροτών και  κτηνοτρόφων του νησιού που περίμεναν, όπως κάθε χρονιά, την καταβολή των επιδοτήσεων που αποτελούν βασικό στήριγμα της δραστηριότητάς τους. Φέτος, όμως, η αναμονή μετατράπηκε σε έντονη ανησυχία, καθώς ένα μεγάλο μέρος των παραγωγών βλέπει τις πληρωμές να καθυστερούν, ενώ άλλοι ενημερώνονται ότι βρίσκονται σε καθεστώς ελέγχων και δεν θα λάβουν χρηματική ενίσχυση άμεσα.

Παρά τις κυβερνητικές δεσμεύσεις, ότι η καταβολή του 70% της βασικής ενίσχυσης θα γίνει έως το τέλος Νοεμβρίου, η πραγματικότητα στο νησί αποτυπώνεται πολύ πιο δύσκολη. Πολλοί παραγωγοί βλέπουν τα ποσά να εμφανίζονται «θεωρητικά» στα συστήματα, όμως οι λογαριασμοί τους παραμένουν άδειοι. Η έλλειψη κεφαλαίου κίνησης έχει ήδη σοβαρές συνέπειες, με αποτέλεσμα οι αγρότες να αδυνατούν να καλύψουν τα λειτουργικά έξοδα, ενώ οι κτηνοτρόφοι δυσκολεύονται να προμηθευτούν ζωοτροφές και να συντηρήσουν τα κοπάδια τους.

Ιδιαίτερη ανησυχία έχει προκαλέσει το γεγονός, ότι χιλιάδες δικαιούχοι στην Κρήτη έχουν «παγώσει» από τους μηχανισμούς πληρωμής λόγω ελέγχων. Η διαδικασία αυτή, που σχετίζεται και με τις πρόσφατες αποκαλύψεις για παράνομες επιδοτήσεις σε όλη τη χώρα, έχει οδηγήσει σε γενικευμένη αναστολή πληρωμών, ακόμα και για παραγωγούς που δεν έχουν καμία εκκρεμότητα.

Την ίδια στιγμή, στον κτηνοτροφικό κλάδο η κατάσταση είναι ακόμη πιο πιεστική. Εκπρόσωποι των κρητικών κτηνοτρόφων επέστρεψαν από συναντήσεις στην Αθήνα, χωρίς συγκεκριμένες δεσμεύσεις και χωρίς διαβεβαίωση για το πότε θα δοθούν οι ενισχύσεις και οι αποζημιώσεις για τις ζημιές που προκάλεσαν ασθένειες, όπως η ευλογιά των αιγοπροβάτων.

Παρά τις πρόσφατες πληροφορίες, πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εγκρίνει την εκκαθάριση των ενισχύσεων και ότι οι πληρωμές αναμένονται σύντομα, οι παραγωγοί της Κρήτης παραμένουν επιφυλακτικοί. Χωρίς τις επιδοτήσεις, η παραγωγή επιβραδύνεται, οι οικογένειες πιέζονται οικονομικά και ολόκληρες επιχειρήσεις, όπως ελαιουργεία, συσκευαστήρια και μεταφορικές υπηρεσίες κινδυνεύουν να μην λειτουργήσουν ομαλά.

Οι παραγωγοί του νησιού, μιλώντας με αγωνία αλλά και αποφασιστικότητα, ζητούν να λάβουν όσα δικαιούνται, για να μπορέσουν να συνεχίσουν να καλλιεργούν, να εκτρέφουν και να παράγουν.