Ημέρα μνήμης και περισυλλογής η 84η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940! Κυρίως ας αναλογιστούμε την ομοθυμία με την οποία την πρώτη ημέρα του πολέμου αποφασίσαμε να υπερασπιστούμε τα ιερά και τα όσια του έθνους μας!Ας σταθούμε σ’ αυτή την περίοδο κι ας συνειδητοποιήσουμε την σημαντικότητα της ομοθυμίας και της κοινής πορείας προς την ανάπτυξη και το φως!
Ο Δημήτριος Μπαλάνος υπήρξε Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην ένατη επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 ανέφερε μεταξύ άλλων στην ομιλία του στην Ακαδημία Αθηνών:
[…] βρίσκομαι σε δύσκολη θέση διότι πώς να εξαρθεί κατά πως πρέπει, ένα ιστορικό γεγονός μπροστά στο οποίο έμεινε έκθαμβη η ανθρωπότητα;Ποιος λόγος μπορεί επάξια να υμνήσει τέτοιου ύψους εποποιία και ποια ανθρώπινη γλώσσα κατάλληλος να την εξάρει;
Παρά ταύτα τολμώ να λάβω το λόγο με την πεποίθηση ότι η υπόμνηση υπέρλαμπρων γεγονότων και πράξεων, όσο και αν αυτά είναι γνωστά και μυριόλεκτα, έχει πάντα κάτι το συγκινητικό και μάλιστα κατά τους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε σήμερα, διδασκόμενοι ότι η ηθική δύναμη ενός έθνους με ακμαία πίστη στο θεό [κατά κάποιο τρόπο και τα εθνικά ιδεώδη υπερνικά επιτέλους και τις μεγαλύτερες δυσχέρειες και τις μάλλον αντίξοες συνθήκες.
Συνεχίζει το λόγο του για τη σημασία της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940 ο ακαδημαϊκός αείμνηστος ΔημήτριοςΜπαλάνος λέγοντας:
[…] υπάρχουν όντως στιγμές και μέρες στη ζωή των ατόμων και των κοινωνιών κατά τις οποίες το ανθρώπινο πνεύμα ανυψούμενο υπεράνω του αισθητού κόσμου και των μεριμνών ανάγεται στις αιθέριες σφαίρες του υπερκόσμιου και του ιδεώδους. Κατά τις ημέρες λοιπόν αυτές το πνεύμα συγκεντρώνεται σε ένα πράγμα, τις ιερές αναμνήσεις του παρελθόντος τις δυσχέρειες του παρόντος και τις ελπίδες για ένα αισιότερο μέλλον εκβιάζει δεόντως τα υπέρ πίστεως και πατρίδος μεγαλουργήματα της φυλής και αποτείνειτον οφειλόμενο φόρο τιμής εις τους συντελεστές.
Τέτοια σπουδαία επέτειος είναι η 28η Οκτωβρίου 1940 την οποία εμείς σήμερα [εννοεί την ένατη επέτειο] πανηγυρίζουμε κατά την οποία σύσσωμο το έθνος από τον ανώτατο άρχοντα ως τον τελευταίο πολίτη απάντησε δια στόματος του τότε πρωθυπουργού ΙωάννηΜεταξά ως άλλο «μολώνλαβέ» πολύκροτο «ΟΧΙ» το οποίο εξασφάλισε και πάλι για την Ελλάδα την εθνική της τιμή και δόξα, το μεγαλύτερο αγαθό στη ζωή ενός έθνους.
Εδώ θα θυμηθώ την θυσία της ηρωίδας και κατασκόπου ΛέλαςΚαραγιάννηη οποία δίχως φόβο στην ψυχή της έθεσε εαυτόν και την οικογένειά της στο βωμό της πατρίδας για την ανάκτηση της ελευθερίας. Διέθεσε τα υπάρχοντά της, γόνος ευκατάστατης οικογένειας των Αθηνών και απόγονος της Μπουμπουλίνας, βασανίστηκε από τους κατακτητές και λίγο πριν την απελευθέρωση θανατώθηκε στο κολαστήριο Χαϊδαρίουστις 08 Σεπτέμβρη 1944!
Ως μνημόσυνο στον αείμνηστο αγαπημένο μου πατέρα ΔημήτρηΚαπελλάκη αναφέρω τα λόγια του που πάντα μας αφηγούταν όλα τα βράδια του χειμώνα πλάι στην παραστιά:« Δεν σκότωναν παιδί μου οι σφαίρες γιατί έπεφταν σαν καταιγίδα δίπλα μας και θα μπορούσα να είχα σκοτωθεί πάρα πολλές φορές κι όμως με τη βοήθεια του Θεού επέστρεψα στο χωριό μου και στους δικούς μου.
Ο πόλεμος είναι ό, τι χειρότερο, δεν περιγράφεται με λόγια μόνο φωτιά, αίμα και δάκρυα»!
Σε όλους τους πεσόντες ήρωες για την ελευθερία της πατρίδας ανήκει το αμάραντο στεφάνι της δόξας!Αιωνία η δόξα!
Εύα Καπελλάκη – Κοντού [Εκπαιδευτικός, αρθρογράφος & ραδιοφωνική παραγωγός].
Η ηρωίδα της αντίστασης Λέλα Καραγιάννη
Δημήτρης Καπελλάκης στον ελληνοιταλικό πόλεμο του 1940
