Ανάμεσα σε δύο τελικούς… Με λίγες εβδομάδες διαφορά… Ο Γιανίκ Σίνερ από το ναδίρ της βαριάς ήττας στο Roland Garros έφτασε στο ζενίθ της μεγαλύτερής του νίκης στο Wimbledon. Μίας νίκης που τον ανέβασε στο θρόνο του θρυλικού Grand Slam, αποδεικνύοντας πως η διαχείριση της πίεσης σε κάνει πρωταθλητή.
Ο Γιανίκ Σίνερ έγινε ο νέος… Βασιλιάς του Wimbledon. Εκθρόνισε τον κάτοχο των τελευταίων δύο τίτλων στον λονδρέζικο θεσμό και έγινε ο 23ος διαφορετικός κάτοχος του χρυσού τροπαίου στην Open Era.
Αυτά, όμως, είχαν την μικρότερη σημασία στο επίτευγμα του Ιταλού ο οποίος στην βρετανική πρωτεύουσα αγωνίστηκε υπό τη σκιά ενός τεράστιου “σοκ” που υπέστη στο Παρίσι και το Roland Garros.
Το… χτύπημα που έπρεπε να έρθει
Από το χώμα στο γρασίδι, η μετάβαση του Σίνερ δεν ήταν απλή. Όχι τόσο σε αγωνιστικό κομμάτι, αλλά κυρίως σε ψυχολογικό. Ο Νο.1 του κόσμου μετά τα τρία χαμένα match points στον τελικό του γαλλικού Grand Slam και την ανατροπή από τον Κάρλος Αλκαράθ, ζούσε με την πίεση αλλά και με πολλά ερωτηματικά ακόμα.
Το μεγάλο… χτύπημα στο Roland Garros ήταν εσωτερικός κόμπος για τον 23χρονο τενίστα. Έδειχνε σοκαρισμένος, αλλά δεν κατέρρευσε. Αντίθετα, αποχώρησε ήρεμα. Αναζήτησε εξηγήσεις, έκανε την αυτοκριτική του, αποδεχόμενος το γεγονός πως αυτό που έζησε στην γαλλική πρωτεύουσα ήταν ένα απαραίτητο μάθημα, το οποίο έπρεπε να ζήσει όσο σκληρό κι αν ήταν.
To Wimbledon και η αντίδραση με προσωπικότητα
Οι εβδομάδες πέρασαν, με τον Γιανίκ Σίνερ να συμμετέχει στο Χάλε, όπου και ηττήθηκε από τον Αλεξάντερ Μπούμπλικ, τενίστα τον οποίο υπέταξε με 3-0 σετ στο Roland Garros. Μετά τη γερμανική διοργάνωση, ο Ιταλός πήγε στο All England Club για την καθιερωμένη προετοιμασία ενόψει Wimbledon.
Χωρίς μεγάλα λόγια ξεκίνησε με αποφασιστικότητα τις υποχρεώσεις του, έχοντας αποκαλύψει στον κόσμο τις σκέψεις του. «Ακόμα και τώρα σκέφτομαι τα τρία χαμένα match points» είχε αναφέρει συγκεκριμένα στη συνέντευξη Τύπου πριν την πρεμιέρα του στο Λονδίνο, απαντώντας σε σχετική ερώτηση.
Με έμφαση στη σταθερότητα, ο Σίνερ σε κάθε ματς ανέβαζε το επίπεδό του. Έπαιζε για να βρει ρυθμό, αλλά και για να καθαρίσει το μυαλό του από τις όποιες σκέψεις κουβαλούσε από το Παρίσι. Έδωσε βάση στην τακτική του και πολλές φορές έδωσε χώρο στους αντιπάλους, ελέγχοντας την κατάσταση.
Στον τελικό έκανε μία αψεγάδιαστη εμφάνιση. Μπορεί να έχασε το πρώτο σετ, βλέποντας τον Αλκαράθ να κάνει μίνι ανατροπή στα breaks, αλλά η αντίδρασή του ήταν σεμιναριακή. Εκεί, όμως, που δοκιμάστηκε και με την ψυχραιμία του φώναξε «παρών» ήταν στο 8ο game του τρίτου σετ όταν ο Ισπανός είχε δύο ευκαιρίες για να πάρει πίσω το break που είχε δεχθεί νωρίτερα. Εκεί, από το 15-40 ο Ιταλός πήρε τέσσερις σερί πόντους και ουσιαστικά έκανε ξεκάθαρο πως το τρόπαιο του ανήκει.
Ο θρόνος στο Λονδίνο ήταν παριζιάνικο αποτέλεσμα
Η εμφάνιση στον μεγάλο τελικό του Wimbledon και η ευτυχής κατάληξη για τον Γιανίκ Σίνερ, ήταν το αποτέλεσμα.
Η αληθινή αλλαγή είχε γίνει αμέσως μετά το Roland Garros. Τότε που ο θόρυβος καταλάγιασε και τα χειροκροτήματα τελείωσαν. Όταν έμεινε η σιωπή και τα φώτα έκλεισαν ο χαρακτήρας του Ιταλού δοκιμάστηκε. Η ήττα του δεν ήταν αφορμή για να ψάξει δικαιολογίες, ήταν κάτι το οποίο πήρε μαζί του και το μετέτρεψε σε κινητήριο δύναμη.
Αυτό που είδε ο κόσμος του τένις από τον Σίνερ στο Wimbledon δεν ήταν απλά μία αντίδραση ενός ταλαντούχου νέου. Ήταν η επιλογή ενός ανθρώπου – αθλητή να μην αφήσει την αποτυχία να τον καθορίσει. Το κύριο χαρακτηριστικό ενός πρωταθλητή, ο οποίος μεγαλώνει στην ήττα και ωριμάζει στη σιωπή.
Πηγή gazzetta.gr
