Άνθρωποι και Τοπία της Κρήτης: Η ιστορία και ο συμβολισμός της εντυπωσιακής Σιβιανής μάσκας
Της Εύας Καπελλάκη-Κοντού*
Απόκριες και την τιμητική της έχει η μεταμφίεση επομένως οι μάσκες. Δεν θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για τον μύθο γύρω από την Σιβιανή μάσκα δίχως να αναφερθούμε για την σπουδαιότητα του χωριού Σίβας της επαρχίας Πυργιωτίσσης του Δήμου Φαιστού, εκεί που γεννήθηκε ο μύθος της.
Ιστορικά στοιχεία
Οι πρώτες μαρτυρίες για κατοίκηση στον χώρο που καταλαμβάνει ο Σίβας προέρχονται από την Μινωική εποχή. Δυο εκ των Πρωτομινωικών τάφων στην περιοχή «Μοναστηριακό Πηγάδι», μαρτυρούν την μακραίωνη ιστορία του Σίβα. Η χρονολογία τους τοποθετείται στην Δεύτερη Πρωτομινωική ΙΙ, περίοδο, δηλαδή γύρω στα 2700 με 2400 π.Χ. και ανασκάφηκαν για πρώτη φορά το 1906 από την Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή με έδρα τη Φαιστό.
Σε απόσταση δυο χιλιομέτρων βρίσκεται το ανάκτορο της Φαιστού, ένα από τα μεγαλύτερα και αρχαιότερα στην Κρήτη.
Για την Φαιστό άλλωστε αναφέρεται και ο Όμηρος στην Ιλιάδα αλλά και στην Οδύσσεια καθώς και για την εμπλοκή της στον Τρωικό πόλεμο! Όπως φυσικά και η Αγία Τριάδα, τα λιμάνια των Ματάλων και του Κωμού. Με λίγα λόγια η συμβολή του χώρου της Μεσαράς δεν αφορά μόνο την ιστορία της Κρήτης αλλά αφορά και στην μοναδική σε παγκόσμια ιστορία καταγραφή των κανόνων δικαίου πράγμα που δηλώνει το υψηλό επίπεδο του τότε πολιτισμού της περιοχής σε σχέση με τον υπόλοιπο παγκόσμιο πολιτισμό.
Ο Σίβας λοιπόν έλκει το όνομά του και από το Λιβυκό τοπωνύμιο «της όασης Σίβα» στη Λιβύη όπου υπήρχε ο ναός και το μαντείο του Άμμωνος Διός.
Η Σιβιανή μάσκα στο Πολύκεντρο του Δήμου Ηρακλείου
Με αφορμή την ομιλία της κας Άννας Μαχαιριανάκη, σκηνογράφου-ενδυματολόγου και ερευνήτριας, για τις Απόκριες και τα λαϊκά αποκριάτικα δρώμενα με τους συμβολισμούς τους στο Πολύκεντρο του Δήμου Ηρακλείου, την οργάνωση της οποίας με απόλυτη επιτυχία είχε αναλάβει η ΔΕΠΑΝΑΛ Α.Ε., με τον πρόεδρο κ. Κωνσταντίνο Βερβεράκη και την αντιπρόεδρο κα Μάρα Παναγιωτάκη, παρουσιάστηκαν η Σιβιανή μάσκα και οι κουδουνάρηδες της Γέργερης.
Ευχαριστούμε ολόθερμα όλους τους συμμετέχοντες, οργανωτές της εκδήλωσης και ιδιαίτερα την ομιλήτρια κα Άννα Μαχαιριανάκη για την εμπεριστατωμένη ανάλυση μέσα από τον μύθο και την πραγματικότητα των λαϊκών, αγροτικών αποκριάτικων δρώμενων, δίνοντας έμφαση στην Σιβιανή μάσκα και στους Κουδουνάρηδες – Αρκουδιάριδες της Γέργερης.
Οφείλω να αναφέρω το από καιρό ενδιαφέρον της κας Μαχαιριανάκη για την Σιβιανή μάσκα κατόπιν αναφοράς μου σε αυτήν και πρόσκλησης του Πολιτιστικού Συλλόγου «Θέμος Κορνάρος» στον Σίβα, για να τη δει από κοντά και φυσικά να ξεναγηθεί στο χωριό. Τον θαυμασμό τον μετουσίωσε σε ιδέα, την ιδέα σε κείμενο, το κείμενο σε ομιλία και την ομιλία σε λαμπρή τιμητική παρουσίαση στο Πολύκεντρο του Δήμου Ηρακλείου τιμώντας τόσο τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Θέμος Κορνάρος», όσο και το ιστορικό χωριό στο οποίο γεννήθηκε περνώντας από τον μύθο στην πραγματικότητα μέσα από την κατασκευή της μάσκας δια χειρός του κ. Οδυσσέα Μεσσαριτάκη και την μετέπειτα συνέχεια κατασκευής μασκών από τους νέους του χωριού.
Την ευχαριστούμε από καρδιάς όχι μόνο ο Πολιτιστικός Σύλλογος, αλλά όλοι οι κάτοικοι του όμορφου ιστορικού χωριού μας.
Συμμετείχαν στην παρουσίαση – γιορτή πέντε μάσκες που οι νέοι του χωριού είχαν κατασκευάσει.
«Η ιερά μαγεία των Απόκρεω στη Σιβιανή Μάσκα και στους Κουδουνάρηδες – Αρκουδιάρηδες της Γέργερης»
Ακολουθεί απόσπασμα της ομιλίας της κας Άννας Μαχαιριανάκη στο Πολύκεντρο Ηρακλείου, την Τσικνοπέμπτη υπό την άριστη διοργάνωση της ΔΕΠΑΝΑΛ Α.Ε., για τα των Απόκρεω λαϊκά αγροτικά δρώμενα και τους συμβολισμούς των.
«Είναι χαρά να βρισκόμαστε μια μέρα σαν κι αυτή και να μιλάμε για δρώμενα αποκριάτικα και μάλιστα για κάποια με τα οποία συνδέεται ο τόπος μας.
Με την ιδιότητα της σκηνογράφου- ενδυματολόγου και ερευνήτριας προσεγγίζω το θέμα της σημασίας της μεταμφίεσης και μεταμόρφωσης στις μυσταγωγικές εκφράσεις τόσο της Σιβιανής Μάσκας-Προσωπείου όσο και του τελετουργικού δρώμενου των Κουδουνάρηδων Αρκουδιάρηδων της Γέργερης Με εργαλεία τη σημειολογία και τον συμβολισμό της όψεως και του φαίνεσθαι.
Πρέπει να ομολογήσω ότι στάθηκα τυχερή στο πρώτο κιόλας χρονικό διάστημα της μετεγκατάστασης μου στο Ηράκλειο να συναντηθώ με την Μαρίνα την Κρανιωτάκη και τον Κώστα τον Χατζημηνά οι οποίοι μέσα από τις προσωπικές τους αναζητήσεις με ενέπνευσαν και με παρότρυναν να ασχοληθώ με τα λαϊκά αγροτικά δρώμενα της Γέργερης και της Σιβιανής Μάσκας. Αντίθετα το Μπουρανί του Τυρνάβου, οι Φανοί της Κοζάνης, ο χορός των τράγων στη Σκύρο, ο μπαμπούγερος των Σερρών, οι Αράπηδες της Καβάλας, οι Μεριού του Σοχού και πολλά άλλα παραδοσιακά δρώμενα της Ελλάδας μού ήταν γνωστά και οικεία.
Τα έθιμα τα οποία σχετίζονται με την περίοδο των Απόκρεω έχουν πανάρχαιη καταγωγή που χάνεται στο βάθος του προϊστορικού χρόνου.
Οι σύγχρονες ευετηριακές τελετές δηλαδή τα θρησκευτικά τελετουργικά δρώμενα των Απόκρεω καθρεφτίζουν πανάρχαιες τοτεμικές δοξασίες. Η αγωνία για εξασφάλιση της υγείας, της γονιμότητας της αφθονίας και της αποτροπής του κακού ώθησαν τις κοινωνικές ομάδες άλλοτε και τώρα να δημιουργήσουν μυσταγωγικές τελετές, λαϊκά δρώμενα με συγκεκριμένη μορφή και χαρακτήρα. Ο άνθρωπος έχοντας την ανάγκη να καθυποτάξει τη φύση και τα δύσκολα για την επιβίωσή του φυσικά φαινόμενα επιτάσσει την φαντασία του, μεταμφιέζεται στα φαινόμενα αυτά και με οδηγό την ορμέμφυτη μιμητική του ικανότητα, πλάθει μαγικά ευετηριακά μυστήρια. Ο πρωτόγονος επίσης τροφοσυλλέκτης αγωνιά για την επάρκεια της τροφής του. Γι αυτό το λόγο μεταμφιέζεται, μιμούμενος το θήραμά του, με ζωομορφικές μεταμφιέσεις. Φορά προβιές, τομάρια και κατασκευάζει μάσκες -προσωπεία προσθέτοντας κέρατα, φύλλα, φτερά κλπ για να ξεγελάσει, να εξευμενίσει και να γητέψει το ποθούμενο θήραμα γιατί πιστεύει ότι παίρνοντας τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του( ζώου, ψαριού, πουλιού) το ιεροποιεί και εξασφαλίζει την αφθονία του είδους που έχει ανάγκη.
Τέτοιες ιερές τελετές, που σκοπό έχουν πάντα το καλό της ανθρώπινης ομάδας, συναντάμε σε όλα τα μήκη και πλάτη της ανθρώπινης ιστορίας, σε όλο τον γνωστό από προϊστορίας κόσμο. Κατά τις τελετές αυτές μέλη της ομάδας μεταμφιέζονται σε μυθικά ζώα, φυτικές θεότητες και δαίμονες. Η απελευθέρωση την οποία επιτρέπει η μη αναγνωρισημότητα της μεταμφίεσης και ειδικά της μάσκας- προσωπείου ξεκλειδώνει τα κοινωνικά ταμπού και ο μεταμφιεσμένος χαλαρώνει και ξεπερνά τα όρια της συμβατικής συμπεριφοράς.
Ο δημιουργός του τελετουργικού κοστουμιού, ο σκευοποιός, όπως θα τον αποκαλούσαμε στην θεατρική γλώσσα, είναι ένα μέλος της κοινότητας ο οποίος συχνότερα από τους υπόλοιπους κινητοποιεί την φαντασία του ταξιδεύει στην ονειροπόληση, αποσπάται από την πραγματικότητα και δημιουργεί φαντασμαγορικούς κόσμους πλασμένους από επιθυμίες, ωραιοποιημένες αναμνήσεις και υλικά από το φυσικό περίγυρο (φτερά κοχύλια, προβιές, φυλλώματα). Αυτά τα στοιχεία τα αναγνωρίζουμε στο Προσωπείο του Σίβα.
Στη Σιβιανή μάσκα τολμώ να αναγνωρίσω πως η ρίζα του αθανάτου λειτουργεί σαν τοτέμ.
Τι σημαίνει τοτέμ; Είναι ένα ζώο ή φυτό που συνδέεται με μια κοινωνική ομάδα η οποία πιστεύει ότι τους συνδέει κάτι ιερό με αυτό. Στην περίπτωσή μας η ρίζα του αθανάτου λειτούργησε σαν μια αόρατη κλωστή που συνέδεσε ένα μύθο και μια πραγματικότητα.
Ας δούμε πρώτα τι λέει ο μύθος. Τον παραθέτω όπως ακριβώς τον έχει καταγράψει η κα Εύα Καπελλάκη Κοντού εκπαιδευτικός, αρθρογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός:
“Η θεία μου η Μαρία Συγγελάκη, αδελφή της μητέρας μου γεννημένη στις αρχές του περασμένου αιώνα, μού έλεγε στα παιδικά παραμύθια που μου αφηγούταν σαν ήμουν παιδούλα αμάλαγη στην τρυφερή αγκαλιά της: Άκου παιδί μου ένα μύθο που μου είπε ο παππούς σου -ο πατέρας μου π. Ιωακείμ:
Ήταν λέει στα χρόνια της Βενετιάς μια όμορφη κορασοπούλα, τόσο όμορφη που όλοι σαν την έβλεπαν κάρφωναν το βλέμμα τους στις γαλαζοπράσινες θάλασσες των ομαθιώ τζη και δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν με τίποτα. Εκείνη σεμνή, αμάλαγη παιδούλα κι ακάτεχη στου έρωτα τα τεχνάσματα τραγουδούσε και με τέχνη μπαλαρίνας περνοδιάβαινε τα σοκάκια του Σίβα… που τότε ήταν κεφαλοχώρι… Ένας νέος, ενός προύχοντα ο γιός, λαβώθηκε με τα βέλη του Έρωτα και δεν έλεγε παιδί μου, να μερέψει… Αρρώστησε βαριά και τότε ο πατέρας του -φρόνιμος και συνετός άνθρωπος αλλά άρχοντας του τόπου… θέλησε να πάει για γυναίκα του γιού ντου την όμορφη κορασοπούλα, την Μαριγώ… Το μαθαίνει η μάνα τζη και δεν ήξερε είντα να κάμει, σκέφτηκε λοιπόν ότι μόνο αν την έκρυβε κι έλεγε ότι πόθανε… θα την έσωζε… Πήγε λοιπόν παιδί μου, μια νύχτα στον καλαθά… στην εξωμπασά του χωριού και έκοψε ένα «αθάνατο» τον ξερίζωσε προσεκτικά και την έκρυψε στα σωθικά του και μετά τον ξαναφύτεψε με τέχνη για να τον ξεθάβει καθ’ αργά να την ταΐζει και να την ποτίζει για να μην ποθάνει μέχρι να καταλαγιάσει το κακό που τους βρήκε… Βλέπεις παιδί μου ήτανε μόλις 11 χρόνων… Και πέρασαν έτσι τα χρόνια… το γεγονός ξεχάστηκε, ο νέος έφυγε από το χωριό και πήγε στο Μεγάλο Κάστρο και η κορασοπούλα παντρεύτηκε με ένα νέο του χωριού σαν ήταν ο καιρός τση… έκανε οικογένεια και η μάνα τζη για να τιμήσει καταπώς λένε τον «αθάνατο» σωτήρα τση κόρης τση θέλησε να τον ε κόβει κάθε χρόνο και να ντύνει τσι γιους τση στις αποκριές στο σπίτι μέσα, στις γιορτές που κάνανε τότε, σε ανάμνηση της περιπέτειας της αδελφής τους!”
Και τώρα η πραγματικότητα:
Ο κ. Οδυσσέας Μεσσαριτάκης είναι ο εμπνευσμένος κατασκευαστής (σκευοποιός) της Σιβιανής Μάσκας. Ακόμα κι αν δεν γνώριζε τον μύθο ένας συλλογικής μνήμης μακρινός σπινθήρας πυροδοτήθηκε στην φαντασία και στην ψυχή του υπέροχου αυτού καλλιτέχνη και μάστορα στη θέα της ρίζας του φυτού του αθανάτου στην ηλικία των 16 ετών στα μέσα της δεκαετίας του 1960.
Έτσι ονειρεύτηκε και μετέτρεψε αυτή την ρίζα σε φαντασιακό προσωπείο -κεφαλοσκεπή μιας δαιμονικής αποτροπαϊκής θεότητας που τρομάζει και τον θάνατο Ο επιβλητικός όγκος της μάσκας που προβάλλει έντονα και τρομακτικά προκαλεί δέος!
Το μαύρο και το κόκκινο, σύμβολα της ζωής και του θανάτου, της δύναμης και της αδυναμίας, του έρωτα και του φόβου, της ανυπαρξίας, του ερέβους, της μάχης, της φωτιάς και της θράκας γεμίζουν τις γραμμές και τους όγκους του προσωπείου, δημιουργώντας στον αέρα φαντασιακά τοπία και κόσμους άλλους.
Παρατηρούμε την σκωπτική και παιχνιδιάρικη διάθεση της γλώσσας έξω. Βγάζει στην κυριολεξία γλώσσα στον θάνατο για να ξορκίσει τον φόβο του. Τα μεταλλικά αυτιά κατασκευάζονται από κονσερβοκούτια τα οποία με σοφία ανακυκλώνονται,
Μεγάλη σημασία έχει η αποδοχή της πρώτης μάσκας στη θέα της οποίας οι συντοπίτες του σκευοποιού αποδέχτηκαν την κωδικοποίηση της και την ψυχοβιωματική της γραφή και η κατασκευή της συγκεκριμένης μάσκας τυποποιήθηκε με ευφάνταστες παραλλαγές. Αναγνωρίζουμε σημαντική απόδειξη της αποδοχής της μάσκας που δημιούργησε ο κύριος Μεσσαριτάκης από την αναπαραγωγή της από συντοπίτες του και την αγωνία των πολλών να καθιερωθεί η κατασκευή της μέσα από την γνώση και την βιωματική εμπειρία καθώς και να δημιουργηθεί ένας χώρος διαφύλαξης και ζωντανής μνήμης.
Η μάσκα αυτή αποτελεί πλέον σύμβολο του Σίβα καθώς συνδέει τους κατοίκους με τη χαρά της χρήσης της και αποτελεί κοινό πολιτισμικό αγαθό που θα πρέπει να διαφυλάξουν. Η μάσκα αυτή βέβαια αναβιβάζει τον κύριο Οδυσσέα Μεσσαριτάκη από λαϊκό καλλιτέχνη, σε σπουδαίο δημιουργό και θα πρέπει να του το αναγνωρίσουμε.
[…] Στην αρχαία Ελλάδα οι ιερές τελετές του θεού Διονύσου, και η λαϊκή του λατρεία που συμβολίζει την απελευθέρωση της ψυχής φέρουν τα χαρακτηριστικά των τελετουργικών δρωμένων με μεταμφίεση προσωπεία, περιφορά, φαλλοφορία, βωμολοχία και εξελίσσονται με τα χρόνια σε χαρωπό πανηγύρι. Η ιερότητα της λατρείας αποβάλλει την ιεροφανή μορφή και μετατρέπεται σε παρωδία από τους έξαλλους γλεντοκόπους που σκορπούν το γέλιο και τη χαρά. Τα ιερά αυτά μυστήρια μας δίνουν τη σύνδεση, την σχεδόν ευθεία σύνδεση των σημερινών λαϊκών μιμικών δρωμένων με τις θρησκευτικές τελετές του Διονύσου. Οι τελετές αυτές συνδέονταν με την αναγέννηση της φύσης και αποτελούσαν σπονδές στην άνοιξη της ζωής και ύμνο στην ευζωία.
Οι φαλλικές πομπές και οι εξάρχοντες των πομπών αυτών με το χορό και το τραγούδι μετατρέπονταν σε ακόλουθους του Διονύσου και μεταμφιέζονταν σε Σάτυρους, Σειληνούς, Πάνες, Βάκχες φέροντες προσωπεία ή χρωματίζοντας τα πρόσωπά τους.
Στη σημερινή τους επιβίωση τα τελετουργικά δρώμενα τα συναντάμε να συνδέονται με τα αγροτικά έθιμα κάθε τόπου. Ορισμένες τους όμως σκηνές γάμος, φόνος, ταφή και ανάσταση όσο κι αν μπερδεύονται με κωμικά στοιχεία του πανηγυριού μας φέρνουν κάποιο μήνυμα από ειδωλολατρικές τελετές.
Η χριστιανική θρησκεία δεν μπόρεσε να ξεριζώσει τις πανάρχαιες τελετές και τις ισχυρότερες τις ενσωμάτωσε στο λατρευτικό της κύκλο και επέτρεψε να συνεχίσουν οι αγροτικές και αστικές γιορτές κυρίως στις μέρες του Χριστουγεννιάτικου δωδεκαημέρου και της Αποκριάς. Η αποκριά (Αποχή από το κρέας) παραμένει η μόνη εξωεκκλησιαστική λατρευτική ψυχαγωγική γιορτή. Η αποκριά συνδυάζει τη γιορτή των υλικών απολαύσεων με τη μεταβατική περίοδο του μύθου της αιώνιας επιστροφής.
Η συμφιλίωση με το θάνατο απελευθερώνει τον άνθρωπο και προκαλεί μέσα από την γιορτή του Καρναβαλιού την ανατροπή. Και πράγματι επέρχεται μεγάλη ανατροπή καθώς αυτός συνειδητοποιεί τον παραλογισμό κάθε κοινωνικής διάκρισης και δημιουργεί προσωρινή αναρχία καταλύοντας κάθε μορφή εξουσίας. Επιβάλλεται ισότητα μέσα από την μεταμφίεση και τη μίμηση όπου ο φτωχός γίνεται πλούσιος, ο άνδρας γίνεται γυναίκα και αντίστροφα, ο αδύναμος γίνεται δυνατός. Αλλαγή ρόλων. Τα σοβαροφανή γίνονται ευτράπελα.
Επιτρέπονται τα ξενύχτια η υπερβολική οινοποσία, το γερό φαγοπότι, οι χοροί, τα ομοιώματα φαλλών, οι καρναβαλικές παρελάσεις, τα μασκαρέματα, οι κωδωνοφορίες και κωδωνοκρουσίες, τύμπανα, κύμβαλα, μουσική και τα αχαλίνωτα πειράγματα… Πλάθεται το βασίλειο της ανεμελιάς και της ευθυμίας.
Όλα αυτά συμβαίνουν στο γύρισμα του χρόνου όταν όλες οι αγροτικές εργασίες – όργωμα – σπορά – συγκομιδή έχουν τελειώσει και ο άνθρωπος προσμένει καρτερικά το ξύπνημα και τη αναγέννηση της φύσης.
Το αγροτικό καρναβάλι εκφράζεται με παραδοσιακές μεταμφιέσεις από προβιές και τραγόμορφες μάσκες, μουτζαλωμένα πρόσωπα με καπνιά κουδούνια που δονούν τις ψυχές του πάνω και του κάτω κόσμου. Όλα αυτά αναπαριστάνουν και τις δαιμονοποιημένες ψυχές των νεκρών όπως συμβαίνει και στις μιμοδραματικές παραστάσεις.
Η ατομική φαντασία του πρώτου σκευοποιού μετατρέπεται σε συλλογική αυτοσχεδιαστική κωμική ευρηματικότητα και συλλογική παραγωγή των μεταμφιέσεων των συμμετεχόντων. Η ομοιομορφία που προκύπτει από την ομαδική μεταμφίεση με μικρές μόνο προσωπικές παραλλαγές που και που τονίζει την ισότητα, την ισονομία χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς και παρέχει τα ίδια δικαιώματα στο ξεφάντωμα και τη χαρά. Η συγκεκριμένη διακριτή στολή δίνει ταυτότητα στην ομάδα.
[…] Η Δόνηση των μεταλλικών και απόκοσμων ήχων των κουδουνιών δημιουργεί μαγικά ηχοτοπία που παρασύρουν τους μεταμφιεσμένους σε απόλυτη ελευθεριότητα.
Μακρινές εικόνες Καβείρων Κουρητών, Τελχίνων, Κορυβάντων, Ιδαίων Δακτύλων Ιερή κατάληψη, ιερή μανία.
Κουδούνια και κωδωνοκρουσία.
Αυτοί είναι οι αρκουδιάρηδες κουδουνάρηδες της Γέργερης
Άραγε οι Κωδωνοφόροι της Γέργερης προκαλούν τη βροχή με τις βροντές τους;
Αγωνίζονται με τη φασαρία τους να ξυπνήσουν τη γη να καρποφορήσει;
Εξεγείρουν τους καθηλωμένους της δύσκολης καθημερινότητας και της αδράνειας να ακολουθήσουν τη γιορτή των ενστίκτων και της χαράς;
Απομυθοποιούν τις νόρμες δίνουν φωνή στα θέλω; Κρύβουν στο θόρυβο τον συντηρητισμό και τη συνήθεια και προκαλούν σε αλλαγές;
Τροφή για σκέψη.
Πάντως όπου περνά το εξωκοσμικό αυτό σύνολο δημιουργούνται σκηνές του θεάτρου των ενστίκτων, των ονείρων αλλά τελικά της ζωής.
Τα αποκριάτικα αυτά δρώμενα οφείλουμε να τα διαφυλάξουμε σαν σύμβολα που μας συνδέουν, πέρα από τη χαρά της γιορτής, με το παρελθόν το παρόν και το μέλλον. Αποτελούν πολιτιστικό αγαθό για την αξία και τη σημασία τους. Αλλά λειτουργούν και σαν κοινωνική απόδραση από τη θλίψη, την κατάθλιψη και συντριβή της σύγχρονης ζωής. Δεν θα μακρηγορήσω άλλο γιατί εδώ ήρθαμε να απολαύσουμε τη χαρά του μοιράσματος κυρίως βιωματικά και με την ψυχή μας.».
Η Σιβιανή μάσκα στο Καστρινό καρναβάλι
Η μέθεξη του λόγου και των καταπληκτικών δρώμενων ήταν πρωτόγνωρη. Ο Δήμαρχος Ηρακλείου κ. Αλέξης Καλοκαιρινός και η σύζυγός του έμειναν εκστασιασμένοι στη θέα της μάσκας του Σίβα!
Ο κος Καλοκαιρινός ζήτησε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Σίβα «Θέμος Κορνάρος» να κάνει την έναρξη του Καστρινού καρναβαλιού την Κυριακή 10 του μήνα, φορώντας την Σιβιανή Μάσκα! Κάνοντας την ανατροπή προς την ανάδειξη των εθίμων του νησιού, την ιστορία τους και τους μύθους που έλκουν από την προϊστορία. Η τιμή μεγάλη και τα ευχαριστώ επίσης από καρδιάς, όχι μόνο του Δ.Σ. του Πολιτιστικού συλλόγου και του προέδρου κ. Τίτου Ταγαράκη αλλά και όλων των κατοίκων του Σίβα.
Τίμησαν την εκπληκτική βραδιά και παρουσίαση στο Πολύκεντρο του Δήμου Ηρακλείου το απόγευμα της Τσικνοπέμπτης, ο πρόεδρος του πολιτιστικού Συλλόγου Σίβα «Θέμος Κορνάρος» κ. Τίτος Ταγαράκης ο οποίος απηύθυνε χαιρετισμό και μίλησε για τον Σίβα, τίμησαν με την παρουσία τους επίσης, Σιβιανοί που μένουν στο Ηράκλειο και άλλοι που ήρθαν από το χωριό για να παραστούν στην εκδήλωση.
Καλές Απόκριες!
______________
* Εκπαιδευτικός, αρθρογράφος & ραδιοφωνική παραγωγός.
