Δ. Κουτσούμπας για την «Ιθάκη» του Τσίπρα: Με όρους πολιτικού κουτσομπολιού επιχειρεί να δικαιωθεί και να δικαιώσει τις αντιλαϊκές επιλογές του

Ο γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, στη διάρκεια του χαιρετισμού του το βράδυ της Δευτέρας (24/11) στην παρουσίαση του βιβλίου της Σωτηρίας Μαραγκοζάκη «Άσπρος σκύλος, μαύρος σκύλος» από τις εκδόσεις «Ειρήνη, στο οποίο η συγγραφέας καταγράφει τη ζωή του Νίκου Βαβούδη, πραγματοποίησε μια αναφορά στο βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα.

Ο κ. Κουτσούμπας ανέφερε ότι το βιβλίο του κ. Τσίπρα «όρους κυρίως πολιτικού κουτσομπολιού, επιχειρεί, όχι μόνο να δικαιωθεί και να δικαιώσει τις αντιλαϊκές επιλογές του ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση, αλλά κυρίως να κάνει μια δήλωση νομιμοφροσύνης στο σύστημα, έτσι ώστε το τελευταίο να τον ξαναεμπιστευτεί στο πλαίσιο των διεργασιών ανασύνθεσης που γίνονται».

«Δεν θα είχε καμία μεγάλη σημασία να ασχοληθούμε με τα όσα γράφει, αν δεν υπήρχαν στο βιβλίο του αναφορές για τη στάση που κράτησε το ΚΚΕ απέναντί του, το οποίο αποκάλυπτε ότι ο κ. Τσίπρας υπηρέτησε με μεγάλη συνέπεια το σύστημα και μάλιστα σε μια δύσκολη γι’ αυτό περίοδο, όπως ήταν αυτή της κρίσης, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι μια κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού μπορεί δήθεν να ανακουφίσει τον λαό. Φανταστείτε τότε το ΚΚΕ να είχε δώσει στήριξη σε αυτόν τον τραγέλαφο που περιγράφεται στις σελίδες του βιβλίου του κ. Τσίπρα, όλον αυτόν τον ορυμαγδό της κοροϊδίας που τελικά απογοήτευσε λαϊκές ριζοσπαστικές δυνάμεις και που σήμερα ο Τσίπρας προσπαθεί να το φορτώσει σε κάποιους συνεργάτες του για να βγει λάδι ο ίδιος», προσέθεσε.

«Το ΚΚΕ καθημερινά επιτελεί το έργο του, αναλαμβάνοντας τη σοβαρή πολιτική ευθύνη της ενημέρωσης, της οργάνωσης και κινητοποίησης του ελληνικού λαού απέναντι σε κάθε είδους αστική κυβέρνηση που υπηρετεί την καπιταλιστική εξουσία, γιατί το κρίσιμο σήμερα είναι να μη χαθεί άλλος χρόνος, να παλέψουμε για τη νέα κοινωνία της ευημερίας, της ειρήνης, της προόδου, τον σοσιαλισμό», ανέφερε ακόμα ο γ.γ. του ΚΚΕ.

Αναλυτικά όλος ο χαιρετισμός του γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ:

«… Να μιλάς, αλλά τον ομιλητή να κρύβεις

να νικάς, αλλά το νικητή να κρύβεις.

Να πεθαίνεις, αλλά τον θάνατο να κρύβεις…

Βγείτε για μια μικρή ματιά άγνωστα, καλυμμένα πρόσωπα

και δεχτείτε την ευγνωμοσύνη μας.

Το απόσπασμα είναι από το ποίημα του Μπέρτολτ Μπρέχτ, “εγκώμιο στην παράνομη δουλειά”.

Αν κάτι χαρακτηρίζει την ζωή του Νίκου Βαβούδη, είναι η απόλυτη αφοσίωσή του στον λαϊκό αγώνα, παρακάμπτοντας τις απαγορεύσεις, τους διωγμούς που επέβαλαν τα καπιταλιστικά κράτη στην Ελλάδα και διεθνώς.

Ο Νίκος Βαβούδης έτρεξε όπου τον κάλεσε το καθήκον, όπου τον χρειάστηκε η υπόθεση της πάλης για τα συμφέροντα των εργαζομένων, για την αλλαγή της κοινωνίας, για την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Αφιέρωσε την ζωή του δίχως να λογαριάζει χρόνο, κόπο, πόνο.

Η ζωή αυτού του στελέχους του ΚΚΕ, της Κομμουνιστικής Διεθνούς και των Διεθνών Ταξιαρχιών, βρήκε τη θέση της και στο χώρο της λογοτεχνίας, μέσα από το ταλέντο της αγαπημένης μας Σωτηρίας. Η ζωή του πράγματι είναι μυθιστορηματική.

Ο Νίκος Βαβούδης γεννήθηκε στη Ρωσία. Ο πατέρας του καταγόταν από το Μανταμάδο της Λέσβου και η μάνα του ήταν Ρωσίδα. Μικρός ήρθε στο Μανταμάδο και όταν ενηλικιώθηκε πήγε στον Πειραιά όπου έγινε μέλος του ΚΚΕ και δούλεψε στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Το επάγγελμά του ήταν βυρσοδέψης. Εκλέχτηκε γραμματέας του Ενωτικού Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Για τη δράση του συνελήφθη και βασανίστηκε απάνθρωπα, φυλακίστηκε στις φυλακές της Αίγινας απ’ όπου δραπέτευσε το 1934 και κατέφυγε στη Σοβιετική Ένωση.

Ο Βαβούδης πήρε μέρος στον Εμφύλιο Πόλεμο της Ισπανίας ως αξιωματικός του Βαλκανικού Τάγματος “Ντιμιτρόφ” των Διεθνών Ταξιαρχιών, στο πλευρό του Δημοκρατικού Στρατού Ισπανίας. Μετά από την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ισπανίας ο Βαβούδης επέστρεψε στη Σοβιετική Ένωση. Συμμετείχε σε αποστολές στη Γιουγκοσλαβία, παίρνοντας μέρος στον αγώνα του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού ενάντια στη ναζιστική κατοχή.

Το 1944 ήρθε στην Ελλάδα ως μέλος της σοβιετικής αποστολής που είχε επικεφαλής τον συνταγματάρχη Ποπόφ. Παρέμεινε παράνομος στη διάρκεια του αγώνα του ΔΣΕ και μετά από τη λήξη του, αναλαμβάνοντας διάφορες κομματικές αποστολές. Ο Νίκος Βαβούδης δούλεψε στον μηχανισμό των παράνομων Οργανώσεων του ΚΚΕ στην Αθήνα ως ασυρματιστής, για χρόνια πέρασε την ζωή του σε κρύπτες, εξασφαλίζοντας την επικοινωνία με την έδρα της ΚΕ που βρισκόταν εκτός Ελλάδας.

Φυσικά τίποτα το παράνομο δεν έκανε. Υπεράσπιζε τη νομιμότητα της λαϊκής πάλης σε εποχές που και να μιλά κανείς για την ειρήνη ήταν παράνομο. Μην ξεχνάμε ο Νικηφορίδης εκτελέστηκε γιατί συγκέντρωνε υπογραφές για την ειρήνη, κάτι απόλυτα νόμιμο και σε καπιταλιστικές χώρες της εποχής. Καταλαβαίνουμε τι σήμαινε να κάνεις καμπάνια για άρνηση συμμετοχής Ελλήνων φαντάρων και αξιωματικών στην ιμπεριαλιστική σφαγή της Κορέας.

Σε συνθήκες απαγορεύσεων ύπαρξης του ΚΚΕ και άλλων λαϊκών οργανώσεων από το κράτος, αξιόπιστη επικοινωνία μόνο παράνομα μπορούσε να υπάρχει. Το ίδιο και οι μετακινήσεις στελεχών, το ίδιο και η αλήθεια, μόνο με παράνομα έντυπα μπορούσε να διαδίδεται. Καταλαβαίνουμε τι ευθύνη είχε ο Βαβούδης στον μηχανισμό υποστήριξης όλης αυτής της δράσης.

Το Νοέμβρη του 1951 δυνάμεις της Ασφάλειας και του στρατού με επικεφαλής τον υπουργό Εσωτερικών Ρέντη, εισέβαλαν στο σπίτι της Λυκούργου 39 στην Καλλιθέα, όπου έμενε η οικογένεια του Νίκου Καλούμενου, παράνομου στελέχους του ΚΚΕ. Εκεί, σε διαμορφωμένη κρύπτη, βρισκόταν και ο Νίκος Βαβούδης. Σύμφωνα με μαρτυρία αλλά και με δημοσιεύματα στον Τύπο, ο Βαβούδης αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι για να μην πέσει στα χέρια της Ασφάλειας ζωντανός. Λίγο πριν φώναξε: “Εμένα ζωντανό δε θα με βάλουνε αυτοί στο χέρι. Δε θα με πιάσουνε.”

Προηγουμένως έκαψε έγγραφα που βρίσκονταν στην κρύπτη. Εξέπνευσε την επόμενη μέρα στο νοσοκομείο “Αγία Όλγα” της Νέας Ιωνίας, όπως ανακοίνωσε η Αστυνομία. Το τότε ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μέσω του Ρ/Σ “Ελεύθερη Ελλάδα”, υποστήριξε ότι ο Ν. Βαβούδης δεν σκοτώθηκε αλλά φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες!!!

Η απαράδεκτη αυτή κατηγορία κατά του Ν. Βαβούδη δεν τεκμηριώνεται σε καμία απόφαση του κόμματος ή σε άλλα κομματικά ντοκουμέντα. Μάλιστα στην καθοδήγηση του ΚΚΕ υπήρχε πολύ θετική εκτίμηση για τον Βαβούδη. Το γεγονός αυτό αποτυπώνεται και στην Απόφαση της 8ης Ολομέλειας της ΚΕ, τον Οκτώβρη του 1950, που πρόβλεπε να εξετάσει σε επόμενη Ολομέλεια το ενδεχόμενο πρόσληψης στην ΚΕ του Ν. Βαβούδη -μαζί και με άλλα στελέχη του Κόμματος- ως μέλους της.

Στη διαμόρφωση λαθεμένης εκτίμησης για τον Ν. Βαβούδη -καθώς και για άλλα στελέχη του Κόμματος που δούλευαν στον παράνομο μηχανισμό- εκτός από λαθεμένες εκτιμήσεις για γεγονότα, δυστυχώς, συνέβαλαν και γνώμες στελεχών του Κόμματος που βρίσκονταν στην Ελλάδα.

Η λαθεμένη εκτίμηση για τον Νίκο Βαβούδη διαμορφώθηκε μέσα σ’ ένα κλίμα όπου η αντιπαράθεση με τον ταξικό εχθρό, ειδικά σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας, η πείρα από προσπάθειες διείσδυσης του ταξικού αντιπάλου σε κρίκους της οργανωτικής δομής του ΚΚΕ, απαιτούσε αίσθημα αυξημένης επαγρύπνησης και περιφρούρησης από τα στελέχη του Κόμματος. Η διαπάλη στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα με τις διάφορες οπορτουνιστικές τάσεις, συνδέθηκε και με προσπάθειες ανάπτυξης αντεπαναστατικής δραστηριότητας από δυνάμεις του ιμπεριαλισμού, γεγονός που ενισχύθηκε τότε από τον ρόλο και την στάση του Τίτο και της γιουγκοσλαβικής ηγεσίας. Η πολιτική καχυποψία τροφοδοτούνταν και από προβοκατόρικες φήμες και κατασκευασμένα σενάρια που διέδιδε η ίδια η Ασφάλεια, με σκοπό να σπείρει σύγχυση και αμφιβολίες για στελέχη του Κόμματος. Αυτό το κλίμα επιδεινώθηκε από το γεγονός ότι η Ασφάλεια δεν έδωσε τη σορό του Νίκου Βαβούδη, ούτε έγινε γνωστό το μέρος της ταφής του.

Παρότι στη δεκαετία του 1950 ακόμα, συγκεκριμένα στην 8η Ολομέλεια της ΚΕ, συναντάμε την εκτίμηση: “Όλη η ιστορία του Νίκου Βαβούδη και όλα τα στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι ο Βαβούδης ήταν από τους πιο αφοσιωμένους αγωνιστές”. Την ζωή του την διακινδύνεψε πολλές φορές και πάντοτε με την ψυχραιμία και τη σεμνότητα που διακρίνει τους ήρωες. Παρότι, επίσης, έγιναν διάφορες δημοσιεύσεις, όμως δεν υπήρξε επίσημη αποκατάσταση του Ν. Βαβούδη τότε, και η απαράδεκτη εκκρεμότητα παρέμεινε επί δεκαετίες. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ το 2011 για το δοκίμιο της Ιστορίας, αναγνώρισε την ηρωική ιστορία του Ν. Βαβούδη στο ΚΚΕ και στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα και αποφάσισε την πλήρη αποκατάστασή του.

Ο Νίκος Βαβούδης είναι ένας από τη στρατιά ηρώων που διαπαιδαγώγησε το ΚΚΕ, το παράδειγμά του, η μυθιστορηματική ζωή του δείχνουν πως τον άνθρωπο που εμπνέεται από μεγάλα ιδανικά, από πίστη στις δυνάμεις του λαού και στο δίκιο του, “κανείς δεν μπορεί να τον βάλει στο χέρι”, όπως ήταν τα τελευταία του λόγια.

Το ιστορικό μυθιστόρημα της Σωτηρίας Μαραγκοζάκη και οι εκδόσεις “Ειρήνη”, μας

δίνουν ένα έργο που διαβάζεται απνευστί, ενώ η απαραίτητη μυθοπλασία που το συνοδεύει εντάσσεται τόσο τεκμηριωμένα μέσα στο ιστορικό πλαίσιο της εποχής που έζησε και έδρασε ο Νίκος Βαβούδης, ώστε χωρίς πρόβλημα, όλα αυτά να ενσωματώνονται αρμονικά στις βαθύτερες σκέψεις και τους προβληματισμούς που μπορεί να κάνει ο αναγνώστης.

Αναμφίβολα είναι ένα βιβλίο που μπορεί να διαπαιδαγωγήσει, κυρίως να τονώσει το ενδιαφέρον όλων μας, ιδιαίτερα της νέας γενιάς, για την πραγματική αξιοθαύμαστη αγωνιστική ιστορία και πορεία του λαού μας.

Δυστυχώς σήμερα μονοπωλούν τη δημόσια συζήτηση βιβλία πολιτικών, όπως είναι και το βιβλίο του κ. Τσίπρα, που με όρους κυρίως πολιτικού κουτσομπολιού επιχειρεί όχι μόνο να δικαιωθεί και να δικαιώσει τις αντιλαϊκές επιλογές του, ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση, αλλά κυρίως να κάνει μια δήλωση νομιμοφροσύνης στο σύστημα, έτσι ώστε το τελευταίο να τον ξαναεμπιστευτεί στο πλαίσιο των διεργασιών ανασύνθεσης που γίνονται.

Δε θα είχε καμία μεγάλη σημασία να ασχοληθούμε με τα όσα γράφει, αν δεν υπήρχαν στο βιβλίο του αναφορές για τη στάση που κράτησε το ΚΚΕ απέναντί του, το οποίο αποκάλυπτε ότι ο κ. Τσίπρας υπηρέτησε με μεγάλη συνέπεια το σύστημα και μάλιστα σε μια δύσκολη γι αυτό περίοδο, όπως ήταν αυτή της κρίσης, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι μια κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού μπορεί δήθεν να ανακουφίσει τον λαό.

Φανταστείτε τότε το ΚΚΕ να είχε δώσει στήριξη σε αυτόν τον τραγέλαφο που περιγράφεται στις σελίδες του βιβλίου του κ. Τσίπρα, όλον αυτόν τον ορυμαγδό της κοροϊδίας που τελικά απογοήτευσε λαϊκές ριζοσπαστικές δυνάμεις και που σήμερα ο Τσίπρας προσπαθεί να το φορτώσει σε κάποιους συνεργάτες του για να βγει λάδι ο ίδιος.

Το ΚΚΕ καθημερινά επιτελεί το έργο του, αναλαμβάνοντας τη σοβαρή πολιτική ευθύνη της ενημέρωσης, της οργάνωσης και κινητοποίησης του ελληνικού λαού απέναντι σε κάθε είδους αστική κυβέρνηση που υπηρετεί την καπιταλιστική εξουσία, γιατί το κρίσιμο σήμερα είναι να μη χαθεί άλλος χρόνος, να παλέψουμε για τη νέα κοινωνία της ευημερίας, της ειρήνης, της προόδου, τον σοσιαλισμό.

Και απ’ την ιστορία αγωνιστών, όπως ο Νίκος Βαβούδης, εμείς αντλούμε την αισιοδοξία μας πως μέσα από τις δυσκολίες, ακόμα και τις ήττες του παρελθόντος, προσμένουμε το ξημέρωμα, αφού το πιο βαθύ σκοτάδι έρχεται πριν φανεί η πρώτη αχτίδα του ήλιου.

Γιατί, όπως έλεγε κι ο Τσε, “αξίζει, φίλε μου, να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει”.

Κι όπως συμπλήρωνε ο Όσκαρ Ουάιλντ, “πρέπει πάντα να στοχεύεις το φεγγάρι γιατί ακόμα κι αν αποτύχεις, προσγειώνεσαι στ’ αστέρια”».