Γιατί μας αρέσει το αλκοόλ: Οι χιμπατζήδες έχουν την απάντηση – Και πίνουν μια μπύρα την ημέρα

Ξεχάστε τις μπάρες και τα μπουκάλια – οι χιμπατζήδες έχουν το δικό τους «happy hour» επάνω στα κλαδιά. Όχι, δεν είναι δημοσιογραφική υπερβολή, αφού μια διεθνής ομάδα ερευνητών διαπίστωσε ότι άγριοι χιμπατζήδες στην Ακτή Ελεφαντοστού και την Ουγκάντα καταναλώνουν καθημερινά ποσότητες αλκοόλ αντίστοιχες με ένα μπουκάλι μπίρας των 330 ml, τρώγοντας ώριμα φρούτα που έχουν υποστεί φυσική ζύμωση.

Οι επιστήμονες μέτρησαν την περιεκτικότητα σε αιθανόλη – το καθαρό αλκοόλ δηλαδή – σε φρούτα όπως σύκα και δαμάσκηνα, που αποτελούν βασικό μέρος της διατροφής των χιμπατζήδων. Υπολόγισαν ότι με την κατανάλωση των συνηθισμένων ποσοτήτων φρούτων, τα ζώα λαμβάνουν περίπου 14 γραμμάρια αλκοόλ ημερησίως.Με βάση τα βρετανικά δεδομένα, αυτό αντιστοιχεί σε σχεδόν δύο μονάδες αλκοόλ, δηλαδή ένα μπουκάλι μπύρας. Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον πάντως είναι ότι οι χιμπατζήδες δείχνουν προτίμηση στα πιο «δυνατά» φρούτα, εκείνα με την υψηλότερη περιεκτικότητα σε αλκοόλ.

Η «υπόθεση του μεθυσμένου πιθήκου»

Η μελέτη δίνει νέο βάρος στη λεγόμενη «drunken monkey hypothesis» – την «υπόθεση του μεθυσμένου πιθήκου» – που προτάθηκε για πρώτη φορά από τον καθηγητή Robert Dudley του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ.

Η επιστημονική αυτή υπόθεση προτείνει ότι η ανθρώπινη έλξη προς το αλκοόλ μπορεί να προέρχεται από την εξάρτηση των προγόνων του Homo sapiens από τα ώριμα και ζυμωμένα φρούτα ως κυρίαρχη πηγή τροφής. Η αιθανόλη εμφανίζεται φυσικά στα ώριμα φρούτα όταν οι ζυμομύκητες ζυμώνουν τα σάκχαρα, και κατά συνέπεια τα πρώιμα πρωτεύοντα θηλαστικά (και πολλά άλλα ζώα που τρώνε φρούτα) έχουν αναπτύξει μια γενετικά βασισμένη συμπεριφορική έλξη προς το μόριο αυτό.

Ο Aleksey Maro, ερευνητής του ίδιου πανεπιστημίου και συντάκτης της νέας μελέτης, δηλώνει χαρακτηριστικά: «Η ανθρώπινη έλξη προς το αλκοόλ πιθανότατα προέκυψε από τη διατροφική κληρονομιά που μοιραζόμαστε με τους χιμπατζήδες».

Από τον σκεπτικισμό στις αποδείξεις

Στην αρχή, αρκετοί επιστήμονες αντιμετώπισαν την υπόθεση με σκεπτικισμό. Όμως τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι παρατηρήσεις για πιθήκους που τρώνε φρούτα πεσμένα στο δάσος και έχουν ζυμωθεί φυσικά.

Η καθηγήτρια Catherine Hobaiter, πρωτευοντολόγος στο Πανεπιστήμιο St Andrews, η οποία δεν συμμετείχε στη μελέτη, δήλωσε στο BBC: «Αυτό που συνειδητοποιούμε είναι ότι η σχέση μας με το αλκοόλ πάει πολύ βαθιά στην εξελικτική ιστορία, ίσως 30 εκατομμύρια χρόνια πίσω. Και για τους χιμπατζήδες, μπορεί να είναι και μια αφορμή κοινωνικοποίησης – να κάθονται μαζί στο δάσος και να τσιμπολογούν τα “φρουτένια ποτά” τους».

Παρά τις εικόνες που μπορεί να φέρνει στο μυαλό ο όρος «μεθυσμένος πίθηκος», οι χιμπατζήδες δεν καταναλώνουν αρκετό αλκοόλ για να μεθούν. «Αν συνέβαινε αυτό, δεν θα βελτίωνε καθόλου τις πιθανότητες επιβίωσής τους», σχολιάζει η Δρ. Kimberley Hockings από το Πανεπιστήμιο του Έξετερ, που επίσης δεν συμμετείχε στην έρευνα.

Οι πραγματικοί κίνδυνοι

Οι χιμπατζήδες, πάντως, έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ πιο σοβαρές απειλές από το… «ποτό». Η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) τους κατατάσσει στα είδη υπό εξαφάνιση, με βασικούς κινδύνους την αποψίλωση των δασών, την αγροτική επέκταση, την υλοτομία, αλλά και την κατασκευή δρόμων και οικισμών. Η μελέτη, που προσφέρει ένα φρέσκο – και κάπως παιχνιδιάρικο – βλέμμα στην εξελικτική μας ιστορία και στη σχέση μας με το αλκοόλ, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science Advances.

Πηγή: newsbomb.gr