ΔΕΕ – Πολιτική ασύλου: Ο χαρακτηρισμός μιας τρίτης χώρας ως ασφαλούς χώρας καταγωγής πρέπει να αφορά ολόκληρο το έδαφός της

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάνθηκε (υπόθεση C-406/22) ότι το εθνικό δικαστήριο που εξετάζει τη νομιμότητα διοικητικής απόφασης με τη οποία προβάλλεται άρνηση χορήγησης διεθνούς προστασίας πρέπει να ελέγχει κατά πόσον συντρέχει παράβαση των κανόνων του δικαίου της Ένωσης σχετικά με τονχαρακτηρισμό τρίτης χώρας ως ασφαλούς χώρας καταγωγής.

Το Δικαστήριο εξειδικεύει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες ένα κράτος μέλος μπορεί να χαρακτηρίσει τρίτες χώρες ως ασφαλείς χώρες καταγωγής, με βάση την οδηγία σχετικά με κοινές διαδικασίες όσον αφορά τη διεθνή προστασία.

Το ΔΕΕ εκτιμά ότι το γεγονός ότι μια τρίτη χώρα παρεκκλίνει από τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την ΕΣΔΑ δεν σημαίνει ότι η χώρα αυτή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ασφαλής χώρα καταγωγής. Οι αρχές των κρατών μελών οφείλουν όμως να εκτιμήσουν αν οι συνθήκες άσκησης του δικαιώματος παρέκκλισης μπορούν να θέσουν υπό αμφισβήτηση τον χαρακτηρισμό αυτόν. Επιπλέον, το Δικαστήριο κρίνει ότι το δίκαιο της Ένωσης δεν επιτρέπει σε κράτος μέλος να χαρακτηρίσει τρίτη χώρα ως ασφαλή χώρα καταγωγής μόνον ως προς τμήμα του εδάφους της, και πως ο εθνικός δικαστής ο οποίος καλείται να εξετάσει τη νομιμότητα διοικητικής απόφασης σχετικής με τη διεθνή προστασία πρέπει να ελέγξει αυτεπαγγέλτως, στο πλαίσιο της πλήρους εξέτασης την οποία οφείλει να διενεργήσει, κατά πόσον συντρέχει παράβαση των κανόνων του δικαίου της Ένωσης περί χαρακτηρισμού μιας χώρας ως ασφαλούς χώρας καταγωγής.

Ανταπόκριση: Γιώργος Συριόπουλος