Στην Ιερουσαλήμ, Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι βίωσαν πολύ διαφορετικά την ιρανική πυραυλική επίθεση

Μια εβραϊκή προσευχή σε ένα υπόγειο πάρκινγκ, καραμέλες στα παιδιά σε ένα καταφύγιο, κραυγές χαράς σε μια παλαιστινιακή συνοικία: στην Ιερουσαλήμ, η επίθεση με ιρανικούς πυραύλους εναντίον του Ισραήλ αντιμετωπίστηκε με πολύ διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με το πού βρισκόταν ο καθένας.

Όταν ήχησαν οι σειρήνες, εκατοντάδες άνθρωποι που βρίσκονταν στον κεντρικό σταθμό των λεωφορείων, στη δυτική πλευρά της πόλης, κατέφυγαν στο υπόγειο πάρκινγκ, ακολουθώντας τις οδηγίες του στρατού.

Κάποιοι άρχισαν να διαβάζουν ψαλμούς. Άλλοι κοιτούσαν τα κινητά τηλέφωνά τους ενώ ακούγονταν καθαρά οι εκρήξεις απ’ έξω, καθώς πύραυλοι αναχαιτίζονταν στον αέρα από την αντιαεροπορική άμυνα.

Στον δρόμο, στον νυχτερινό ουρανό διαγραφόταν φωτεινή η τροχιά των βλημάτων που κατευθύνονταν από τα ανατολικά προς τα δυτικά. Αλλεπάλληλες εκρήξεις αντηχούσαν σε όλη την ιερή πόλη.

Στο καταφύγιο της Μουσράρα, ένα προάστιο στη δυτική Ιερουσαλήμ, κάτοικοι τηλεφωνούσαν σε φίλους και συγγενείς για να δώσουν τα νέα τους, να βεβαιωθούν ότι όλοι ήταν καλά. Ένας άνδρας που προτίμησε να μην πει το όνομά του, είπε σε μια δημοσιογράφο του Γαλλικού Πρακτορείου: «Εμείς, μπορούμε να το καταλάβουμε, αλλά τα παιδιά όχι». Για αυτό, τους μοίραζε καραμέλες «για να μην έχουν άσχημες αναμνήσεις», όπως εξήγησε.

Τα παιδιά έκλαιγαν. Οικογένειες κατέφταναν κάθε φορά που ηχούσαν οι σειρήνες, κάποιοι είχαν αιφνιδιαστεί: δεν είχαν ακούσει για την επικείμενη απειλή, παρά τις επαναλαμβανόμενες προειδοποιήσεις των αρχών και των μέσων ενημέρωσης, επί μία και πλέον ώρα.

Αλλαγή περιβάλλοντος και αντιδράσεων στο Σιλουάν, μια παλαιστινιακή συνοικία της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, την οποία προσάρτησε το Ισραήλ το 1967.

«Μόλις άκουσαν οι Παλαιστίνιοι (της συνοικίας) τις πρώτες σειρήνες, άρχισαν να σφυρίζουν, μετά να χειροκροτούν και να φωνάζουν Αλλαχού Ακμπάρ («Ο Θεός είναι μεγάλος»), είπε μια κάτοικος. Εδώ, οι κάτοικοι δεν πήγαν στα καταφύγια αλλά στον δρόμο ή στις ταράτσες, για να δουν το θέαμα, εξήγησε.

Στα δυτικά, μόλις έληξε ο συναγερμός, ο 17χρονος Αλόν επέστρεψε στο μικρό εργαστήριό του. «Εδώ και έξι μήνες δεν είχα ακούσει σειρήνες συναγερμού στην Ιερουσαλήμ», είπε, αναφερόμενος στην πρώτη ιρανική επίθεση, τη νύχτα της 13ης προς τη 14η Απριλίου. «Δεν φοβάμαι», διαβεβαίωσε.