Τσιτσιπάς: Ένα βήμα μπροστά, ένα βήμα πίσω | Blog – Δημήτρης Οικονόμου

Ο Δημήτρης Οικονόμου γράφει για τον Στέφανο Τσιτσιπά που ηττήθηκε με τον συνηθισμένο τρόπο από τον Γίρι Λεχέτσκα στο Indian Wells και καλείται να αλλάξει τη συζήτηση γύρω του.

«Το μπάκχαντ με το ένα χέρι, που τελικά οριοθετεί και το ταβάνι του την τελευταία διετία στο χώμα. Στη διελκυστίνδα μεταξύ επιτυχίας και μη, το συγκεκριμένο επιχείρημα πάντοτε τραβάει πιο δυνατά το σχοινί και τον ρίχνει κάτω. Ο Αλκαράθ μπορούσε να το σημαδεύει όλο το βράδυ». Αυτή ήταν η συζήτηση που κάναμε λίγες ώρες μετά την ήττα του Στέφανου Τσιτσιπά από τον Κάρλος Αλκαράθ στον προημιτελικό του Roland Garros της περσινής χρονιάς.

Ο Γίρι Λεχέτσκα δεν πλησιάζει καν το επίπεδο του Ισπανού τενίστα, όμως κατάφερε να πλήξει με τρόπο παρόμοιο τον Τσιτσιπά, πετώντας τον εκτός συνέχειας του φετινού Indian Wells. Η αναμέτρηση απέναντι στον Φράνσις Τιάφο έφερε σημάδια αισιοδοξίας αλλά δύο 24ωρα αργότερα, ο Έλληνας τενίστας τα έσβησε με την εμφάνισή του.

Ένα βήμα μπρος, ένα βήμα πίσω. Και μια συζήτηση ατέρμονη για να θέσει αρκετές φορές μέσα στη σεζόν ταβάνι ως προς την απόδοση. Το μπάκχαντ αποδείχθηκε ένα χτύπημα ανήμπορο να ακολουθήσει τον ρυθμό, αλλά ο Λεχέτσκα κέρδισε με τη φαρέτρα του γεμάτη από «όπλα» που θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει εκείνος.

Δικαιολογημένη αστάθεια στο σερβίς αλλά ως εκεί

Το κλείσιμο του 2023 είχε ανάμεικτα συναισθήματα, αφού ο τραυματισμός στη μέση δεν επέτρεψε να πιάσει το peak του στο Τορίνο, σε μία περίοδο που έπαιζε πραγματικά πολύ καλά. Έκτοτε χρειάστηκαν αλλαγές. Με την κυριότερη εξ αυτών στο σερβίς, που παρουσίασε από το Australian Open. Αυτό το pinpoint serve που επιλέγει πλέον, για να μην καταπονεί το κορμί του, φέρνει αστάθειες.

Άλλες φορές βρίσκει το γήπεδο με συχνότητα, άλλες όχι. Και αυτό είναι άλλωστε το λογικό, για έναν τενίστα που στα 25 αλλάζει τη ρουτίνα τόσων ετών στο σερβίς. Το οποίο αποτελούσε και ένα από τα ελίτ χτυπήματά του. Υπό άλλες συνθήκες αυτό το 44% που κατέγραψε στα περασμένα πρώτα, θα ερχόταν ως ένα ακόμα σημάδι ανησυχίας. Στην προκειμένη δικαιολογείται, αλλά τα ελαφρυντικά σταματούν εκεί.

Η απουσία του πρώτου σερβίς στερεί από τον Τσιτσιπά εύκολους πόντους στα μικρά ράλι. Εκεί όπου ηττήθηκε κατά κράτος, αφού ο Λεχέτσκα πήρε το πάνω χέρι στους πόντους από 0-4 χτυπήματα με 47 έναντι 34. Κυρίως όμως δεν του δίνεται η δυνατότητα να πάρει όλες τις δεύτερες μπάλες στο φόρχαντ. Και έτσι έρχεται το ντόμινο.

Τα προβλήματα στα ράλι έχουν εξήγηση

Το βασικό του πλεονέκτημα στην επιφάνεια του Indian Wells, πολλώ δε μάλλον υπό το φως του ήλιου που βοηθά στην αναπήδηση, έχει να κάνει με τις στροφές που μπορεί να βάλει στο φόρχαντ του. Αυτό το χτύπημα πήρε απουσία για τον Τσιτσιπά, την ώρα που ο Λεχέτσκα το έβαλε σε πλήρη λειτουργία, όπως ακριβώς και κόντρα στον Ρούμπλεφ.

Όχι απλώς δεν εκμεταλλεύτηκε το πλεονέκτημά του, αλλά ο Τσέχος του το γύρισε ως μπούμερανγκ σε κάθε ευκαιρία, παίρνοντας αυτοπεποίθηση από τις επιστροφές στα δεύτερα σερβίς. Με διαρκές βάθος αλλά και ένα σημάδι στη γωνιά του μπάκχαντ. Η λογική επαναλαμβανόμενη. Πίεση στο μπάκχαντ του Τσιτσιπά και αμέσως εκτέλεση μέσα από το κορτ, ως απάντηση στη ρηχή μπάλα του.

Όσο και να προσπάθησε ο 25χρονος να επιστρέψει, δίνοντας ψυχολογική ώθηση στον εαυτό του, έβλεπε και τα χιλιόμετρα του σερβίς από τον Λεχέτσκα να έρχονται κατά πάνω του. Ο Τσέχος έχασε μόλις πέντε πόντους πίσω από το πρώτο (26/31), βάζοντας ξανά στη διόπτρα του το μπάκχαντ. Ειδικά στην πλευρά του Ad court για να βγάλει τον αντίπαλό του εκτός ορίων και να έχει μια καθαρή εκτέλεση. Και ναι, όποιος κοιτάξει το 21-7 του Τσέχου στους winners θα αντιληφθεί τι συνέβη, αλλά το 8-8 στα αβίαστα λάθη δε μαρτυρά καθόλου την αλήθεια. Καθώς μπορεί οι δύο να τελείωσαν με τις ίδιες «μουντζούρες» αλλά ο Τσιτσιπάς ήταν αυτός που είχε μόνο ρηχές και ακίνδυνες μπάλες από το μπάκχαντ που τιμωρήθηκαν.

Ο Τσιτσιπάς πρέπει να αλλάξει τη συζήτηση

Καμία ήττα στο τένις δεν μπορεί να χαρακτηριστεί καταστροφική. Ένεκα της φύσης του αθλήματος οι απογοητεύσεις και οι μεγάλες στιγμές έρχονται και φεύγουν σε μία στιγμή. Ακόμα περισσότερο για τον Τσιτσιπά που θέλει να βρεθεί στο 100% των δυνατοτήτων του μπαίνοντας στο χώμα. Αυτή η περίοδος πλησιάζει και έρχεται ως κρίσιμη, αφού ταυτόχρονα υπάρχουν απαιτήσεις και στόχοι.

Τα περάσματα κάτω από τον πήχη των προσδοκιών έφεραν την έξοδο από το Top-10, που με τη σειρά του δημιουργεί δύσβατα μονοπάτια. Κυρίως όμως μονοπάτια στα οποία περπατά με τα ίδια πλεονεκτήματα αλλά και τις ίδιες χτυπητές αδυναμίες. Η συζήτηση για το μπάκχαντ άνοιξε εδώ και μια τριετία σε τέτοια έκταση, με τον Ναδάλ πρώτο από όλους να αναδεικνύει αυτό το πρόβλημα στο ματς απ τους.

Σχεδόν έναν χρόνο μετά από την ήττα κόντρα στον Αλκαράθ, ο Τσιτσιπάς βρίσκεται ακριβώς στο ίδιο σημείο. Ένα βήμα μπροστά, ένα πίσω. Και στο άθροισμα το βελάκι δε μετακινείται. Αντ’ αυτού πλέον δε γίνεται στόχος των Ναδάλ και Αλκαράθ, αλλά και παικτών όπως ο Λεχέτσκα. Και όσο ο χρόνος περνά, η βελόνα της αυτοπεποίθησης πέφτει ολοένα και χαμηλότερα.

Η γενιά του Τσιτσιπά, του Μεντβέντεφ, του Ζβέρεφ και του Ρούμπλεφ μπορεί να θεωρηθεί λίγο αδικημένη, αφού κλήθηκε να γίνει αυτή που θα εκθρονίσει τους big-3 στη δική τους «δύση» και είδε την επόμενη φουρνιά να έρχεται με μεγαλύτερη φόρα, ταλέντο και προοπτική. Αλκαράθ και Σίνερ έχουν τοποθετηθεί ήδη μπροστά τους και θέτουν αυτοί τα ερωτήματα.

Ο Μεντβέντεφ άφησε πίσω του την κακή παρένθεση του 2022, προσπαθώντας το 2023 να γίνει ολοένα και πιο επιθετικός -στο μέτρο του δυνατού για εκείνον- ώστε να διώξει από πάνω του την επαναλαμβανόμενη συζήτηση. Ο Τσιτσιπάς έχει και τις δυνατότητες αλλά και τον τρόπο να παίξει πολύ καλύτερο τένις στο μέλλον. Κυρίως την υποχρέωση να κοιτάξει μετά από ένα διάστημα την προβολή του στον καθρέπτη και να γίνει βελτιωμένη έκδοση του δικού του εαυτού. Να συζητηθεί για διαφορετικές πτυχές στο παιχνίδι.

Το αν θα βρεθείς μπροστά με τους μεγάλους τίτλους, αρκετές φορές μπορεί να μην εξαρτηθεί από εσένα. Το να παίξεις όπως ορίζουν οι δυνατότητές σου πρόκειται για τσάλεντζ καθαρά προσωπικό.